Talk กำปั้น
——————————
“แกจะอุดอู้อยู่ในห้องแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่” พ่อถามผมที่กำลังนั่งเอาหลังพิงกับขอบเตียงอยู่ ข้างตัวมีขวดเหล้า ในมือถือโทรศัพท์ หน้าจอแสดงให้เห็นว่าตอนนี้ผมกำลังโทรไปหาสายธาร ผมโทรไปหาเธอตั้งแต่เช้าแต่ก็ไร้วี่แววของเธอที่จะรับสาย
“มันเรื่องของผม”
“ใช่!! มันเรื่องของแก แต่แกลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าแกมีหน้าที่ไปเรียนให้จบแล้วมาช่วยฉันบริหารบริษัท”
“ผมอยากไปเมื่อไหร่ผมจะไปเอง”
“ผู้หญิงคนนั้นมันมีค่ามากกว่าอนาคตแกอย่างนั้นสินะ” พ่อพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าผมไปที่หน้าต่างบานใหญ่ภายในห้องแล้วหมุนตัวหันกลับมาจ้องหน้าผมอีกครั้ง “ทั้งย้ายมหาวิทยาลัย ทั้งเอาอกเอาใจสารพัด ทั้งที่ตอนแรกแกก็ไม่ได้ใยดีเธอสักเท่าไหร่”
ใช่!! ตอนแรกผมไม่ได้สนใจเธอ ในความคิดของผมตอนนั้นมีแค่ความแค้น แต่พอผมรู้ความจริงทุกอย่าง เรื่องที่แม่เสีย มันคือฝีมือของ....ทั้งหมดเป็นฝีมือของน้าอ
