“ยิ้มขนาดนี้คือเขินเหรอคะ ขอน้องกินก่อนนะคะ เดี๋ยวที่รักไปนั่งเล่นตรงนั้นแป๊บนะ” รริดาชี้ไปทางห้องนั่งเล่น เพราะดูเขาคงอิ่มสักพักแล้ว
“ไม่เอา อยากอยู่ใกล้ๆ น้อง” ภาคยังไม่อยากออกห่างจากแฟนสาว
“เอางี้ไหมคะ พี่ภาคไปอาบน้ำหอมๆ รอน้องในห้อง เดี๋ยวน้องรีบกินแล้วรีบตามไป” รริดาพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ไม่อย่างนั้นเธอไม่แน่ใจว่าเขาจะยอมไปดีๆ หรือเปล่า
“ก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่อาบน้ำหอมๆ รอน้องบนเตียงนะครับ” ภาครีบไปอาบน้ำหอมๆ รอรริดาบนเตียงทันที เขาทำกับข้าว ตัวอาจไม่หอม
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
รริดารีบรับสายเพราะขึ้นชื่อพลอยใส ทั้งสองยังรู้สึกเครียดกับอาการของเจนิตา เพื่อนต้องได้รับการบำบัดด้านจิตใจ ไม่อย่างนั้นปัญหาในจิตใจที่หยั่งรากลึกของเจนิตาคงไม่ได้รับการรักษา ร่างกายรักษาไม่กี่วันก็หาย แต่จิตใจข้างในนั้นมองไม่เห็น และยากเหลือเกินที่จะรักษาเยียวยา
“แกดูมันก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเข้าไป”
“แกต้
