ผู้หญิงที่กำลังอ่อนแออย่างที่สุด
เสียงโทรศัพท์ของรริดาดังขึ้น ภาคโทร.มา คงเพราะตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้ว เธอยังไม่ถึงเพนต์เฮาส์
“น้องกำลังจะกลับค่ะ” เสียงพูดปนเสียงสะอื้นดังขึ้นปลายสาย ทำให้ภาคจับได้ถึงความผิดปกติในน้ำเสียง
“น้องเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเหมือนคนร้องไห้” ความห่วงใยของภาคดังมาตามสาย รริดารีบเช็ดน้ำตา
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร เดี๋ยวน้องจะกลับแล้ว” รริดารีบวางสาย และหันไปพูดกับพลอยใส
“แกอยู่เป็นเพื่อนมันก่อนได้ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะแวะมาดูมันอีกที” รริดาบอกพลอยใสเพราะไม่ไว้ใจให้เจนิตาอยู่คนเดียว ซึ่งตอนนี้สภาพของอีกฝ่ายยังไม่ดีขึ้น เธอกำลังนอนร้องไห้และกอดตัวเอง
แต่เพราะไม่อยากมีปัญหากับภาค รริดาจึงตัดสินใจไม่บอกเรื่องนี้กับเขา เธอไม่แน่ใจว่าภาคจะเข้าใจและรับได้ไหมหากรู้ว่าเธอกับเจนิตายังติดต่อกันอยู่
รริดานั่งรถไฟฟ้ากลับจากคอนโดของเจนิตา เพียงไม่นานก็มาถึงเพนต์เฮาส์
