“คิดถึงจัง” เสียงสะอื้นมาพร้อมกับฝ่ามือเล็กๆ ลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยตอหนวดเขียวเข้ม คงเพราะเขาไม่ได้โกนมาหลายวัน
“คิดถึงจัง” ร่างบอบบางสะอื้นไห้โผเข้าหาเขาอีกครั้ง ภาคได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ ผีห่าซาตานตนไหนที่ทำให้เขาโกรธและทำร้ายจิตใจเธอ ตอนนี้สาวน้อยของเขาเปราะบางเหมือนกำลังจะแตกสลาย
“ขอโทษนะ ขอโทษ” น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาเพราะความเสียใจ เสียใจที่เห็นเธอเสียใจขนาดนี้ เสียใจที่น่าจะมาเร็วกว่านี้ คำแรกเธอควรจะด่าเขา แต่เปล่าเลย เธอบอกคิดถึงเขา คิดถึงผู้ชายนิสัยไม่ดี คิดถึงผู้ชายเอาแต่ใจ
“คิดถึงมาก ขอบคุณนะคะที่มา” รริดาไม่ว่าเขา ไม่ด่าเขาแม้แต่ครึ่งคำ ทั้งยังขอบคุณที่เขามาหาเธออีก
“ขอโทษ พี่มันโง่ อย่าโกรธพี่เลยนะ”
“ไม่ๆ น้องต่างหากที่ไม่ได้บอกพี่ ขอโทษที่น้องปกปิด ขอโทษ”
“ไม่ร้องไห้นะคนดี” ภาคพูดพร้อมปาดน้ำตาออกจากสองแก้ม จูบซับข้างแก้มขาวนวลให้น้ำตาเธอมลายไปกั
