มธุรสาเจอชายหนุ่มพูดจาอย่างจริงจังเช่นนั้นก็ได้แต่ช้อนตามองเขาด้วยสายตาขอบคุณและสำนึกผิด
“ฉันขอโทษ...”
เธอไม่รู้นี่นาว่าควรจะทำตัวยังไง เธอก็แค่ท้อง และเธอก็ไม่อยากทำตัวเป็นภาระของเอียน อะไรที่เธอทนได้เธอก็ทน ทนไม่ได้...เธอก็ทนอยู่ดี
ชีวิตของเธอไม่เคยชินกับการที่จะมีใครสักคนมาคอยดูแลเอาใจใส่เช่นนี้ เธอช่วยตัวเองมาตลอด ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด พอมีเขาเข้ามาในชีวิต...เธอที่เคยคิดว่าชีวิตก็คงไม่ต่างอะไรไปจากเดิมกลับพบว่าเขาเป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ชีวิตเธอพลิกผันไปทั้งหมด
เธอเองรักเขาเป็นคนแรกและเป็นครั้งแรก ตอนที่คิดว่าตัวเองกับเขาต้องแยกจากกันตลอดกาล กว่าจะทำใจได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนนี้เธอยิ่งหวั่นไหวง่าย อารมณ์ก็ไม่ปกติจึงไม่อยากทำให้ตัวเองเคยชินกับการมีเขาอยู่ตรงนี้
เพราะเมื่อวันใดที่เธอไม่มีเขา เธอจะทำยังไง
แค่นี้เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะยังสามารถรักใครได้อีกหรือเปล่า...ถ้าเขายังทำอย่างนี
