ห้องพัก
"เฮียใหญ่คะ หนูไม่เป็นอะไรมากอย่าลงโทษเขาหนักเลยนะคะ" เมื่อเฮียใหญ่เข้ามาฉันรีบพูดไม่อยากให้ใครถูกทำร้าย "ถือว่าหนูขอ"
"ถึงแม้ว่าเธอจะทำอาชีพอย่างว่าเปลืองเนื้อเปลืองตัว แต่ใช่ว่าเธอจะไม่มีศักดิ์ศรี อย่าให้ใครมาด้อยค่าของตัวเองเด็ดขาด"
"หนูทราบดีค่ะแต่หนูสงสารเค้า"
"ตอนทำไม่คิด ตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร ที่สำคัญฉันรู้แล้วนะว่าใครส่งมันมารังแกเธอ"
ผมเค้นด้วยหมัดจนเลือดมันกลบปาก สุดท้ายก็รู้ว่านางเอกลำดับต้นอย่างโสรยาคิดจะมารังแกเด็กใหม่ซึ่งเป็นเด็กของผม
ช่วงพลบค่ำจึงเรียกให้มาพบอย่างห้องทำงานด้านบน
"เฮียใหญ่คะ โสรยาไม่ได้ทำนะคะ มันใส่ร้าย" สาวสวยประจำค่ายรีบพูดอย่างร้อนรน ขณะเดียวกันเจ้าของค่ายอย่างเฮียใหญ่ก็ยืนหยัดเต็มความสูงล้วงกระเป๋าพิงโต๊ะทำงาน
"เธอมีดีกว่าหมี่เกี๊ยวแทบทุกอย่าง ทำไมถึงยังอิจฉาริษยาเด็กคนนั้น? แทนที่จะช่วยกันดันเพื่อผลประโยชน์ของบริษัท แต่กลับกลายมีเรื่องก
