“ไอ้เวร แล้วเมื่อคืนนะไอ้คินแม่งได้นางแบบไปกินแดกเงียบเลย หนีกลับก่อน” ไอ้วินหันไปฟ้องให้เพื่อนคนอื่น ๆ ฟัง
“โห่! ถึงว่าแม่งหายไปไหน หน้าแบบมึงนี่กระดิกนิ้วก็มาแล้วสินะ ดูพวกกูเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะได้สักคน” ไอ้กราฟหันมาด่าผมทั้ง ๆ ที่มันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“จะเรียกกูมาด่าสินะ กลับแหละ” ว่าจบผมก็ยันตัวลุกจากโต๊ะ จนพวกมันรีบเกาะแขนผมไว้และดึงให้นั่งลงตามเดิม
“งอนเหรอ เดี๋ยวกูหอมแก้มนะ” เสียงของคีตาดังขึ้นจากด้านหลัง หนุ่มหล่อดีกรีนักเรียนแพทย์ของมหาวิทยาลัยSและว่าที่ 1 ใน 4 ผู้บริหารเกาะเอสเนอร์ เกาะธุรกิจที่เฟื่องฟูที่สุดของยุคนี้ มันที่พึ่งมาถึงเดินเข้ามาจากด้านหลังและเกาะเอวผมไว้พร้อมกับเอียงหน้ามาข้าง ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนที่เป่ารดต้นคอ ผมดันหน้ามันออกและนั่งลงตามเดิม
“สาววายอย่างฉันเลือกสูบฉีดมากค่ะ” เสียงผู้หญิงโต๊ะด้านหลังดังขึ้น
“พี่คีตาก็มา พี่คนก็มา ฉันตายอย่างสงบแล้ว
