“ก็คุณบอกว่าเขาเป็นแฟนฉัน ขอรับสายแฟนก่อนนะคะ”
ติ๊ด!
“มีอะไรคะ”
เธอรับสายด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ ตัวเธอก็หงุดหงิดเหมือนกัน ผมรู้ดีว่าเธอประชดประชัน ตัวผมเองก็หงุดหงิดจากชุดที่เธอใส่อยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอการท้าทายของเธออีก ความอดทนอดกลั้นสำหรับเธอหมดลงแล้ว
“ถ้าคุณเมาคุณก็กลับไปเถอะค่ะ ไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันเป็นห่วงตัวเองก่อน” เธอยังคงเถียงกับปลายสาย ร่างสูงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดและสูบ ริมฝีบางสีแดงสดปล่อยควันอ่อน ๆ ออกจากปาก สายตาจ้องมองคนตรงหน้าที่ยังคงคุยโทรศัพท์
ผมลุกออกจากเก้าอี้และเดินมานั่งที่ขอบโต๊ะตรงหน้าเธอแทน โซยูจ้องมองการกระทำของผมด้วยความหวาดระแหวง มือหนาเอื้อมมาจับพนักพิงเก้าอี้ที่คนตัวเล็กนั่งและออกแรงผลักให้เอนไปด้านหลัง
“กรี๊ด!”
หมับ!
โซยูคว้าจับเสื้อบริเวณหน้าท้องของเขาไว้แน่น โทรศัพท์ในมือร่วงตกไปที่พื้น มือเล็กสัมผัสโดนกล้ามหน้าท้อง เขาไม่ใช่ตัวใหญ่แบบคนกล้าม
