“พวกแกทะเลาะตบตีกัน ก็ไม่น่าจะต้องทำร้ายกันขนาดนี้ แกทำให้แสงหล้ามันตายทั้งเป็นเลยนะ นังพะเยีย”
คำปันสุดจะทนกับแสงหล้า เขาอยากตบอีกฝ่ายให้คว่ำ หากไม่ติดว่าเป็นผู้หญิง คงไม่ยั้งมือไว้
“พะเยียเธอทำเกินไปแล้ว หลังจากตามหาแสงหล้าพบ เธอต้องถูกลงโทษ”
เกริกไม่อาจละเว้นโทษให้พะเยียได้ ความผิดครั้งนี้หนักหนามาก การทะเลาะตบตีกันของผู้หญิง ก็ควรไกล่เกลี่ยไม่ใช่เอาคืนกัน จนหมดอนาคตแบบนี้ กองมูเลี้ยงดูลูกสาวคนนี้ ให้กลายเป็นคนร้ายกาจเกินไป เขาคงต้องลงโทษพะเยียให้หลาบจำ และหาทางให้หญิงสาวไปอยู่ที่อื่น เพราะที่ปางไม้แห่งนี้คงไม่เหมาะกับพะเยียเสียแล้ว
“ฉันไม่ได้ทำผิดอะไร นังแสงหล้ากับนังพวกนี้ รังแกฉันก่อนนะ นังแสงหล้ามันด่าว่าฉันมีผัวทั้งหมู่บ้าน มันดูถูกประเพณีของหมู่บ้านฉัน ฉันเลยให้มันมีผัวทั้งปางไม้บ้าง มันจะได้รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงตอนถูกมันด่า”
พะเยียไม่ยอมรับความผิด โต้เถียงด้วยความน้อยใจ ที
