พ่อแฟนดุดัน

เจอพ่อแฟนครั้งแรก

พ่อเมฆเป็นชายวัยห้าสิบผู้แข็งแกร่งและน่าเกรงขาม ใบหน้าคร้ามคมเข้ม รูปร่างสูงใหญ่กำยำสมเป็นทหารนักรบ ขณะลูกชายน่าจะได้เชื้อแม่มาเยอะ อานนท์แฟนฉันเป็นหนุ่มหล่อตี๋ รูปร่างกระทัดรัดค่อนไปทางผอม มีกล้ามเนื้อพองาม แต่ไม่ได้บึกบืนเหมือนพ่อ

“เปียกหมดเลย หนาวมั้ย” พ่อเมฆยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้ฉัน เผลอมองหน้าอกฉันซะงั้น ทำฉันแอบหนาวกว่าเดิม “เอาแจ๊กเก็ตพ่อไปใส่ก่อนมั้ย”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” เพราะปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

“ตามสบายเลยจ้ะ”

ฉันแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นสายตากระลิ้มกระเหลี่ยของพ่อเมฆ สายตาร้อนแรงแฝงความเจ้าชู้ เหมือนตอนเจอกันครั้งแรกเมื่อสามเดือนก่อน เจอกันตอนที่เขายังไม่รู้ว่าฉันเป็นแฟนของลูกชายเขา และฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อของแฟนฉัน

ครั้งแรกเราเจอกันในลิฟต์ เขามองฉันตาเชื่อม ขณะที่ฉันรู้สึกสนใจรูปร่างกำยำกล้ามแน่นของเขา แอบคิดว่าชายวัยกลางคนคนนี้ดูแลตัวเองดีจัง แล้วก็เผลอมองดุ้นอ้วนๆ ที่ซ่อนอยู่ในเป้ากางเกงยีนอย่างตื่นตาตื่นใจ แอบคิดขำๆ คนเดียวว่าลุงแกพกห่อหมกมากินด้วยเหรอเนี่ย

ตอนนั้นเองที่ฉันเผลอทำถุงใส่ของที่ถืออยู่ตกพื้น ทำให้ขนมปังกับช็อคโกแล็ตกระจายบนพื้น รวมทั้งกล่องถุงยางอนามัยสองกล่องด้วย

“โอ๊ะ!” ฉันรีบก้มลงเก็บขนมปังกลับใส่ถุง ขณะฝ่ามือใหญ่ก้มลงหยิบกล่องถุงยางอนามัยยื่นคืนให้ฉัน

ตอนรับของมาจากมือเขาฉันอายมาก หน้าคงแดงแจ๋ ส่วนเขาทำตากรุ้มกริ่ม ไม่ได้พูดอะไรเลย

พอประตูลิฟต์เปิด ฉันรีบออกมาก่อน เดินตรงไปที่ห้อง730ทันที โดยมีใครบางคนเดินตามมาด้วย

ฉันเอะใจได้ยินเสียงฝีเท้า หันกลับไปมองตาแก่งงๆ ทำไมเขาตามฉันมาล่ะ

เขาหยุดเดิน มองมาที่ประตูห้อง730

“ลุง..มาห้องนี้เหรอคะ” ฉันชี้ห้องตัวเอง

“ครับ..ห้อง730”

ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เพราะมั่นใจว่าไม่รู้จักตาแก่ตัวใหญ่นี่มาก่อนแน่นอน “แต่นี่ห้องหนูค่ะ”

“เหรอครับ แล้วทำไมมันบอกว่าอยู่ห้อง730ล่ะ เดี๋ยวผมโทรถามลูกชายก่อนนะ” เขาล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตขึ้นมาเปิดหน้าจอแล้วสไลด์

ฉันนิ่วหน้า หรือว่าจะเป็นพ่อของอานนท์ เพราะตานั่นบ่นๆ อยู่ว่าพ่อจะมาหา แต่มันไม่ได้อยากให้มา

“ลุงคือลุงเมฆพ่อของอานนท์รึเปล่าคะ”

เขาชะงักนิ้วที่กำลังเลื่อนหาเบอร์ลูกชาย เงยหน้ามองหญิงสาวหน้าตาน่ารักตรงหน้า “ครับ ผมชื่อเมฆ”

“เป็นพ่อของอานนท์ใช่มั้ยคะ”

เขาพยักหน้า “ใช่ครับ หรือว่าหนูคือ..แฟนเจ้านนท์มันเหรอ”