“อย่าทะเลาะกันเลยนะ เราขอ” พลอยใสรีบพูด ศึกระหว่างชัชวินทร์กับดมิสาจึงจบลงแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก
กลับถึงบ้านเย็นนั้น พลอยใสเข้ามาในห้องของมนัสวีด้วยฝีเท้าที่เงียบกริบ จะเรียกว่าเธอแอบย่องเข้ามาในห้องของอีกฝ่ายก็ย่อมได้ เป็นปกติที่เธอต้องเข้ามาทำความสะอาดห้องพักในบ้าน เพราะเป็นแค่ผู้อาศัยต้องทำงานทุกอย่างที่เจ้านายสั่ง
ดมิสาเพื่อนรักของเธอฝากของมาให้มนัสวี เป็นผ้าเช็ดหน้าปักลวดลายสวยงาม แต่เธอดันลืมการ์ดที่จะเอามาให้เขาน่ะสิ เลยหมุนตัวทำท่าจะกลับออกไปเอาการ์ด คิดว่าค่อยเอาของขวัญชิ้นนี้กลับเข้ามาวางเอาไว้ในห้องให้มนัสวีใหม่คงไม่เป็นไร
“อุ๊ย!” ร่างบอบบางหันมาชนกับร่างสูงเพรียวของมนัสวีเข้า เธอเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าเขาจะกลับบ้านเร็วถึงขนาดนี้
“ทำอะไร” เสียงติดจะห้วนห้าวของมนัสวีเอ่ยถามออกไป พลอยใสหน้าซีดเผือด
“คือว่าพลอย คือว่า...” เธอลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ไม่รู้ทำไมแค่เห็นหน้ามนัสวี เ
