“แต่หนู...” พลอยใสส่ายหน้าไปมา อยากจะปล่อยโฮออกมา
“หนูไม่รู้จะหนีไปอยู่ที่ไหน”
“แกหนีไม่พ้นหรอก คุณมนัสกว้างขวางมีเส้นสาย แกหนีไปเขาก็ตามกลับมาจนได้ ดีไม่ดีโดนข้อหาหนักอีก”
“ข้อหาหนักอะไรจ๊ะ”
“ก็นังน้ำค้างเด็กสาวคนก่อนน่ะสิ มันหนีไป คุณมนัสเลยแจ้งข้อหาว่าขโมยของในบ้าน เลยหนีออกจากบ้านไป ติดคุกหัวโตน่ะสิ”
“จริงเหรอจ๊ะ”
“จริงสิ แม่แกยังหนีไม่รอดเลยนังพลอยเอ๊ย” จงจิตรพูดแล้วส่ายหน้าไปมา พลอยใสว้าวุ่นใจอย่างหนัก มนัสให้สาวใช้มาตามเธอขึ้นไปรับใช้บนห้องในคืนนั้น เด็กสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องตัวเอง เธออยากจะหนีออกไปจากที่นี่ แต่ไม่รู้จะหนีไปไหน หรือจะหนีไปตายเอาดาบหน้า ไปหาเพื่อนสนิทอย่าง ดมิสาดี
คิดได้ดังนั้นเธอก็รีบโทร. หาเพื่อนว่าจะไปหา ดมิสารับคำ เพราะว่าอีกฝ่ายอยู่หอพักคนเดียว ให้เธอไปค้างได้ ไม่มีปัญหาอะไร
พลอยใสเก็บข้าวของยัดใส่กระเป๋า ก่อนจะค่อยๆ ย่องออกไปจากห้อง ไปเวลานี้ไม
