“เธอกับแม่ไม่เกี่ยวหรอก เธอกับแม่คือเหยื่อของคุณพ่อ ฉันก็รู้อยู่เต็มอกว่าพ่อเลี้ยงเธอมาทำไม ส่งให้เรียนทำไม”
“คุณนัสก็เคยช่วยพลอยเอาไว้จากคุณท่าน”
“มันไม่เรียกช่วยหรอกยายเด็กซื่อบื้อ” เขามองเธอแล้วส่ายหน้าไปมา พลอยใสก็คือพลอยใส เธอดีกับทุกคน แม้แต่คนที่ร้ายๆ กับเธอ
“บางทีถ้าคุณแม่เลิกโทษคนอื่น แต่มองว่าพ่อคือตัวปัญหา แม่ก็จะทุกข์น้อยลง” ถึงแม้จะเกลียดชังเมียน้อยของบิดาทุกคน ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
เขานึกถึงคำพูดของป้าจงจิตร ท่านพูดสะกิดใจให้เขาได้คิดในวันนั้น
“ป้าดูแลพลอยด้วยนะ ให้กินข้าว กินยา ทายาให้เธอด้วย” เขารู้ว่าเธอโดนมารดาทำร้าย ตัดผมจนเว้าแหว่ง แต่การที่เขาจะเข้าไปช่วย ไปดูแลกลับจะยิ่งทำให้เธอถูกทำร้ายมากขึ้น
“ถ้าพลอยใสรู้ว่าคุณนัสเป็นห่วงขนาดนี้คงดีใจ”
“อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้นะป้า”
“คุณนัสคะ ป้าจะถามอะไรสักหน่อย คุณจะตอบป้าตามตรงได้ไหม จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของป้าหรอก แต่ป้า
