“อร่อยไหม”
เธอพยักหน้าตอบเขาไปขณะที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ในห้องส่วนตัวของโรงแรมหรูระดับห้าดาวใจกลางเมือง
“อยากกินอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยนะ”
“พอแล้ว ที่สั่งมาก็ไม่รู้ว่าจะกินหมดไหม”
“แหวนที่พี่สวมให้ ทำไมไม่เห็นใส่เลย”
พอเขาพูดมาแบบนั้นเธอก็ชะงักไปทันที เพราะแหวนที่เขาให้เธอมานั้นเธอเก็บไว้ในตู้ที่ห้องเป็นอย่างดี เพราะกลัวว่ามันจะหาย
“ไม่อยากใส่”
“แล้วเธอเก็บไว้ที่ไหน”
“ทิ้งไปแล้ว” เธอตอบออกไปแบบนั้นโดยไม่สนใจคนที่กำลังเลือดขึ้นหน้า
“เธอกำลังพูดยั่วโมโหพี่อยู่นะยาหยี”
“ไม่พอใจเหรอ งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า” เธอวางช้อนลงพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องอาหาร แต่ก็โดนคนที่อยู่ร่วมห้องกระชากดึงแขนเธออย่างแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ
“ปะ...ปล่อยนะ”
“เธอก็รู้ว่าพี่โมโหเร็วขนาดไหน”
“ปล่อยนะ...เจ็บ” พอเธอร้องออกมาเหมือนจะร้องไห้ คนที่ขาดสติเมื่อกี้ก็ค่อย ๆ คลายมือที่จับมือของเธอออก
“พี่ขอโทษ”
