หลังจากที่กลับมาถึงห้องของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินมาหยุดที่หน้าตู้กระเป๋า พร้อมกับหยิบแต่ละใบขึ้นมาเช็กดู
“ถ้าแกจ้องมันด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ขนาดนั้น ก็ไม่ต้องขาย”
“แล้วถ้าไม่ขายฉันจะเอาเงินมาจากไหนตั้งสิบล้าน”
“แกก็ยอมทำงานกับเขาหน่อย ปีเดียวเองนะ”
“แค่วันเดียวฉันก็ไม่อยากทำ”
“งั้นก็รีบเลือก ฉันจะได้เอาไปขายให้แล้วจะได้กลับมาทำเอกสารคอนโดของแกต่อ”
“พี่ช่วยเลือกหน่อยสิว่าควรจะขายใบไหนดี”
“ใบไหนที่แกไม่ได้ใช้ก็เอาอันนั่นแหละ”
“งั้นก็ต้องเป็นใบนี้สิ” เธอหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูแบรนด์ซีของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับดมและกอดมันเอาไว้ด้วยความหวงแหน “ฉันรักเขาเหมือนลูกเลยนะ ฉันขายใบนี้ไม่ลงหรอก”
“งั้นก็เอาใบอื่น ใบนั้นแล้วกันฉันไม่เคยเห็นแกใช้เลย”
เธอมองตามนิ้วพี่ผู้จัดการของตัวเองชี้ไปยังกระเป๋าใบหรูแบรนด์เอช “ไม่ได้ ใบนี้ฉันหวงมาก”
“งั้นเอาใบนี้แล้วกัน” พี่เขาเดินมาหยิบกระเป๋าอีกใบที่
