หลังจากพิธีศพของเยว่ชิงเสร็จสิ้นลง ตระกูลกงก็ล่มสลายทันที กงป๋อเหวินถูกประหาร คนในตระกูลที่เหลือต่างถูกเนรเทศ นางตู้ซื่อ กงหลี่เฉียงกับซิงเยียนต้องเดินเท้าไปใกล้นับหลายพันปี
ซิงเยียนนางกรีดร้องไปตลอดทางที่ออกจากเมืองหลวง เพราะนางตั้งครรภ์จนใกล้จะคลอดแล้ว ยังต้องลำบากเดินเท้าไปตลอดทาง บ้านเดิมของนางก็มิสนใจนางที่แต่งออกมาแล้ว
ตลอดทางชาวเมืองไม่น้อยต่างออกมาด่าทอ บางคนขว้างปาสิ่งของที่ใกล้มือใส่พวกเขาอย่างนึกรังเกียจ
เว่ยอ๋องนั่งอยู่ที่ข้างหลุมศพของเยว่ชิง มิได้ไปชมพวกเขาถูกเจ้าหน้าที่คุมตัว
“หากย้อนกลับมาได้เจ้าจะเลือกเปิ่นหวางหรือไม่” เขาเอ่ยถามกับหลุมศพของนางอย่างแผ่วเบา
เสิ่นเจิ้งซีที่มิอาจทนมองดูได้ ต้องเข้ามาลากตัวเว่ยอ๋องกลับไปที่ตำหนัก
“ชิงชิง เจ้าอย่าทำให้เปิ่นหวางกลัวเช่นนี้” เยว่ชิงได้ยินเสียงร้องเรียกราวกับจะขาดใจของเว่ยอ๋อง นางจึงได้ลืมตาขึ้นช้าๆ
“ท่านอ๋อง” ใบหน้าของนางที
