เยว่ชิงนางยังคงไปรักษาคนไข้ที่โรงหมออยู่เป็นประจำ ในแต่ละวันของนางไม่ได้มีสิ่งใดที่ดูต่างไปจากเดิม
นางยังได้รับจดหมายของเว่ยอ๋องที่ส่งมาให้นางทุกสามวันไม่เคยขาด
เขาจะเขียนมาตลอดว่าอยู่ที่ใด ในแต่ละวันพบเจอเรื่องใด ที่ขาดไม่ได้ลงท้ายของทุกฉบับจะเขียนบอกนางเสมอว่า เขาคิดถึงนางมากเพียงใด
เยว่ชิงมิได้ตอบกลับทุกฉบับที่เขาเขียนมา นางเพียงบอกว่าในแต่ละวันนางอยู่อย่างสบายดี ไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องกังวล
เว่ยอ๋องออกเดินทางไปได้ห้าเดือนแล้ว เขาถึงสู่เป่ยตั้งแต่เดือนแรกที่ออกเดินทาง ในแต่ละวันเขายุ่งอยู่กับการสืบหาข่าว แต่ก็ไม่ลืมที่จะเขียนจดหมายหาเยว่ชิง
“คุณหนู คุณหนูเจ้าค่ะ คุณชายเหอ ต้องการให้คุณหนูไปตรวจให้ฮูหยินผู้เฒ่าเหอเจ้าค่ะ”
เยว่ชิงขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ “ข้าจะออกไปพบคุณชายเหอเสียหน่อย” นางเดินออกจากห้องตรวจไปหา เหอหมิ่น ที่ยืนรออยู่ด้านหน้าโรงหมอ
“พี่หมิ่น” นางเรียกเขาพร้อมทั้งยิ้มให้อ
