“บ้านพี่ไม่ได้เป็นสาธารณะที่ใครอยากเข้ามาตอนไหนก็เข้าได้ หรืออยากออกไปตอนไหนก็ได้...หญ้าจะไม่ได้ออกไปจนกว่าพี่จะอนุญาต”
“พี่จะกักขังหน่วงเหนี่ยวหญ้าไว้ไม่ได้นะ...หญ้าจะแจ้งความ”
“เชิญ แต่จะแจ้งความได้หญ้าต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน”
“คุณมันเลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ฉันจะหาทางออกจากที่นี่ให้ได้” กอหญ้าเปลี่ยนสรรพนามการเรียกชายตรงหน้าทันทีตามบท เมื่อมาถึงจุดความขัดแย้ง ตามบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’
“ตามสบาย แต่หญ้าต้องออกไปจากอ้อมแขนนี้ให้ได้ก่อนนะที่รัก...” คริสต์ที่ยังมีหัวใจรักที่ไม่เปลี่ยนแปลงต่อหญิงสาวตรงหน้าทั้งในจอและนอกจอ เขาถ่ายทอดส่งอารมณ์ได้เป็นที่น่าพึงพอใจของผู้กำกับการแสดงยิ่งนัก...
“คัท!” เสียงผู้กำกับพัฒน์
“หญ้าเป็นอะไรไป?” คริสต์อดถามไม่ได้ เมื่อเขาและเธอต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมพร้อมกับฉากต่อไป
“หญ้าไม่ชอบฉากนี้เลย...” กอหญ้าพูดพร้อมกับสายตาหันไปมองบนเตียง คริสต์ยิ
