ตราบาปมลทิน

บทที่ 5 ยิ่งเจ็บช้ำ02

เขมจิราตอบเสียงดังทำเสมือนว่าหล่อนมีแผนการอยู่แล้วในใจ แต่ที่จริงแล้วเขมจิรายังคิดไม่ออก และก็รู้ดีว่าหลานชายหัวดื้อแค่ไหน

“กั้งจะหย่าให้แน่นอนค่ะ ไปวันนี้เลยก็ได้ กั้งว่าง”

กีรกานที่เดินลงมาจากชั้นสองของตัวบ้านและได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาไม่มีทีท่าจะลังเลกับมันเลยสักนิด เพราะต้องการหยุดความเจ็บปวดและความทรมานในหัวใจสักที

แถมเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นมันก็เป็นแรงผลักดันให้เธอต้องการมัน แม้มันจะผ่านมาแล้วเกือบสามวัน แต่ถ้อยคำที่เขาพูดมันยังฝังแน่นในหัวใจ เขาทั้งใจร้ายและเลือดเย็น แถมยังหายหน้าไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี่ก็เกือบจะสามวันแล้ว

“ดี”

เขมจิราหันไปตอบและเบ้ปากใส่เมื่อเห็นหน้าของคนที่หล่อนชังจนอยากจะฆ่าให้ตายตามแม่ของเจ้าหล่อนไป นี่ถ้าหากหล่อนจัดการบางเรื่องให้มันรวดเร็วกว่านี้ ทุกอย่างมันก็คงจะไม่บานปลายมาถึงทุกวันนี้ และหล่อนก็คงจะสมหวังในสิ่งที่ต้องการไปแล้ว

ก่อนลูกสาวของเธอจะตาย เคยบอกไว้ว่าอยากจะให้ลูกชายได้กับคนดีๆ และคนดีๆ ในสายตาเขมจิราก็คือสรัลชนาเพียงคนเดียว

“แม่สอง โทร.ตามตาภามไปที่สำนักงานเขต”

“ได้ค่ะ” สรัลชนารับคำทันทีและใบหน้าก็แสดงความดีใจออกมาจนไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ สิ่งที่ปรารถนากำลังจะเป็นจริงแล้ว

ด้านเจ้าของบ้านก็ไม่ได้พูดใด ๆ เพราะยอมรับการตัดสินใจของคนของตนเอง และอยากจะรู้เหมือนกันว่าเขมจิราจะทำได้จริงหรือไม่

“กั้งไม่อยากจะเอาลูกไปด้วย กั้งไม่อยากจะให้แกเห็นพ่อและแม่หย่าขาดจากกัน กั้งกลัวห้ามน้ำตาไม่ได้” หญิงสาวบอกเสียงสั่นหลังจากเดินเข้าไปหาขวัญเกล้า และรู้ว่าในเวลานี้คงจะทำตัวให้เข้มแข็งไม่ได้

“เรื่องนั้นฉันจะจัดการเอง”

เธอก็ต้องการแบบนั้นเช่นกัน แม้ว่าลักษณ์นาราจะยังเด็ก ยังไม่สามารถรับรู้เรื่องของผู้ใหญ่ได้ แต่มันก็ไม่สมควรให้เกิดขึ้น ท่านไม่พูดเปล่าพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของกีรกานและบีบเบา ๆ ราวกับให้กำลังใจ

ทำให้กีรกานต้องอยู่ในวังวนของความทุกข์ระทมมานานแล้ว และหากวันนั้นยอมรับฟังกีรกาน ทุกอย่างมันก็อาจจะไม่เป็นเช่นนี้ ครั้งนี้เธอจึงยอมรับการตัดสินใจของหลานสะใภ้

กีรกานขึ้นไปบนห้องนอนของตนเองเพื่อนำเอกสารทุกอย่างที่ต้องใช้ในการหย่า ส่วนพยานก็มีพร้อมอยู่แล้ว เธอเชื่อว่าถึงเธอไม่มีพยาน แต่ฝ่ายของเขมจิราก็คงจะหามันได้ และคงไม่พ้นสรัลชนาและตัวของท่านเอง

ก่อนจะก้าวออกจากห้อง หญิงสาวก็มิวายหันไปมองบางสิ่ง นั่นก็คือรูปของเขาและลูกน้อยที่ถ่ายด้วยกัน ต่อไปนี้คำว่าครอบครัวสำหรับเธอมันคงจบลง

และจะเหลือเพียงคำว่าหน้าที่ของแม่เท่านั้น เธอสัญญาว่าจะดูแลลูกสาวเป็นอย่างดี จะเลี้ยงให้โตมาเป็นคนดี ไม่ว่าในอนาคตเขาจะคิดมาทำหน้าที่พ่อหรือไม่ก็ตาม

และเมื่อออกจากห้องมาก็ตรงไปหาวิภาที่ได้รับหน้าที่ดูแลลักษณ์นารา หญิงสาวเข้าไปหอมแก้มของลูกราวกับต้องการจะเรียกกำลังใจ เพราะในตอนนี้หัวใจของเธอกำลังอ่อนแรง น้ำตามันก็เจียนจะไหล ลูกสาวเป็นเพียงสิ่งเดียวในตอนนี้ที่ทำให้หล่อนมีแรงฮึดสู้ขึ้นมาได้

“ฝากดูแลยัยหนูด้วยนะคะ”

ด้านวิภาก็พยักหน้ารับและได้แต่ส่งยิ้มให้กำลังใจ เธอรับใช้ขวัญเกล้ามานานจึงรู้เรื่องทุกอย่างและก็ได้แต่สงสารทั้งภามและกีรกาน

รถสองคันถูกขับเคลื่อนออกจากบ้านหลังนี้ แต่ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกันนั่นก็คือสำนักงานเขต เพื่อจัดการเรื่องหย่า

ในตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว เมื่อเขมจิรามาถึงที่สำนักงานเขตก็รีบเร่งเข้าไปติดต่อเรื่องหย่าในทันที แถมหล่อนยังเตรียมเอกสารของหลานชายมาพร้อมแล้ว เหลือเพียงรอให้หลานชายมาถึง และก็ได้รับทราบจากสรัลชนาว่าภามตกปากรับคำว่าจะมา

ใบหน้าของเขมจิราในตอนนี้จึงมีแต่รอยยิ้มของความพึงพอใจ เธอกำลังชูคอรอราวกับนางพญา ส่วนสรัลชนาก็หัวใจเต้นระรัว รอการมาถึงของภามอย่างใจจดใจจ่อ แถมยังลุกไปชะเง้อคอมองแทบจะทุกสิบนาที

ส่วนขวัญเกล้าก็ยังนิ่ง เพราะหล่อนมีความมั่นใจบางอย่างว่ายังไงแล้วจุดจบในวันนี้ไม่มีทางลงเอยด้วยการหย่าแน่นอนแล้วเอื้อมมือไปกุมมือของกีรกานเอาไว้ ก่อนนาทีต่อมาทั้งกีรกานและขวัญเกล้าจะต้องหันไปมองใครบางคนตามการชี้นำของเขมจิรา

“ตาภามมาแล้ว เห็นไหมฉันบอกแล้วว่าหลานฉันอยากจะหย่าใจจะขาด”

เขมจิรายิ้มร่าและเอ่ยออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่กำลังพูดถึงซึ่งกำลังเดินขึ้นบันไดและตรงมายังจุดนี้

สรัลชนาก็ฉีกยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว แต่กีรกานกลับหน้าซีดริมฝีปากสั่นเพราะต้องระงับความเสียใจและอ่อนแอเอาไว้ เธอแทบจะไม่สามารถมองเขาที่กำลังเดินตรงเข้ามาได้

ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ มันเจ็บที่อกด้านซ้ายเหมือนดื่มยาพิษเข้าไปและมันกำลังออกฤทธิ์ ทั้งที่นั่งทำใจให้เข้มแข็งมาตั้งนาน แต่เพียงเขามาอยู่ตรงหน้า มันก็พังทลายลงมาทั้งหมด

ฟากคนที่เดินมาตอนนี้สันกรามขบเข้าหากันจนมันนูนเด่นและดวงตาก็วาวโรจน์ ภามเดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่ต่างจากพญามัจจุราชและก็มุ่งตรงไปหากีรกาน

“ลุกขึ้น”