ตราบาปมลทิน

บทที่ 5 ยิ่งเจ็บช้ำ03

ฟากคนที่เดินมาตอนนี้สันกรามขบเข้าหากันจนมันนูนเด่นและดวงตาก็วาวโรจน์ ภามเดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่ต่างจากพญามัจจุราชและก็มุ่งตรงไปหากีรกาน

“ลุกขึ้น”

เขาสั่งเสียงดังสะท้านจนคนในบริเวณนั้นต่างหันมามอง ส่วนกีรกานก็เม้มปากแน่นเพราะพยายามจะระงับน้ำตา และยิ่งได้ฟังคำสั่งของเขา น้ำตามันก็ทำท่าจะเอ่อล้นอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะคิดว่าเขาคงจะอยากจะหย่าเต็มทีแล้ว

ก่อนกีรกานจะลุกขึ้น แต่ในวินาทีนั้นข้อมือของหญิงสาวก็ถูกกระชาก แต่ทิศทางที่ถูกพาไปมันไม่ใช่เส้นทางที่จะเข้าไปในห้องของนายทะเบียน

“ปล่อยกั้งนะ จะพากั้งไปไหน”

หญิงสาวถามอย่างเริ่มหวาดกลัวแถมยังพยายามที่จะยื้อแรง เพราะแวบหนึ่งที่ได้สบตาของเขา มันก็ทำให้หล่อนขนลุกซู่ สายตาของเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอ

“แกจะพายัยกั้งไปไหน ปล่อยคนของฉันนะ” ขวัญเกล้าก็ถลาตามไปทันทีด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าหลานชายจะมาฉุดกระชากกีรกานไปแบบนี้ ส่วนเขมจิราก็ตามไปติด ๆ

ไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากลำคอหนา กีรกานได้ยินแต่เสียงคำรามในลำคอราวกับสัตว์ป่าที่กำลังเกรี้ยวกราดและดวงตาที่ตวัดมามองเธอมันก็ยิ่งเพิ่มความกลัวเป็นทวีคูณ จนเจ้าหล่อนแทบจะกลืนน้ำลายก้อนหนืดไม่ลงคอ เรี่ยวแรงหายแทบหมด

“ตาภาม แกมาหย่าให้มันจบเรื่องซะ จะได้แต่งงานกับยัยสอง ตาภาม”

เขมจิราตะโกนเรียกหลานชาย เพราะหล่อนกำลังไล่ตามไม่ทันเนื่องจากมีคนมาขวางทาง วันนี้มีประชาชนมาติดต่อราชการเยอะ จึงทำให้มีคนพลุกพล่านพอสมควร และหล่อนก็อายุมากแล้วคงไม่มีแรงจะไล่ตามหนุ่มสาวได้

สรัลชนาหน้าเสียเพราะความหวังมันพังทลายลงไปอีกหนแล้ว ทั้งที่ในวินาทีที่ได้ยินว่าภามจะมา มันก็ทำให้หัวใจเต้นระรัวและมีความดีใจจนล้นอก แต่ในวินาทีนี้มันกลับมีแต่ความเสียใจและริษยา

เขาทำขนาดนี้มันก็พอจะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการจะหย่า เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนที่ได้โอกาสอยู่ข้างภามจึงไม่ใช่เธอ

ภามก็ไม่ได้ตอบเช่นเคย แถมยังตัดสินใจทำบางสิ่งนั่นก็คืออุ้มร่างแม่ของลูกขึ้น เพราะหากยังยื้อยุดอยู่แบบนี้มันคงจะเสียเวลา และในตอนนี้ชายหนุ่มยังไม่อยากจะตอบคำถามจากใครทั้งนั้น

“ว้าย” กีรกานถึงกับร้องลั่น “คุณภามเป็นบ้าอะไร ทำไมไม่ยอมหย่าสักที จะทรมานกั้งไปถึงไหน” หล่อนถามและออกแรงทุบตีหวังให้เขาเจ็บและปล่อยตัวเอง แต่ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าแรงเท่ามดอย่างเธอคงไม่สามารถทำอะไรชายอกสามศอกที่ทำหน้าไม่ต่างจากยักษ์ในตอนนี้ได้

“ฉันบอกแล้วไงว่าอยากจะหย่าตอนไหน ฉันจะหย่าเอง” เขาตอบกลับเสียงเข้มและดวงตาก็ดุดัน ความโกรธมันทะลักอกที่ภรรยาเอาแต่จะหย่าอย่างเดียว และเพียงไม่กี่ก้าวภามก็จะถึงรถคันโปรดของตนแล้ว ซึ่งทั้งเขมจิราและขวัญเกล้าก็ไล่ตามไม่ทัน

“เข้าไป”

ชายหนุ่มสั่งเสียงทรงอำนาจ ส่วนมือแกร่งเปิดประตูและยัดกีรกานเข้าไปในรถ แต่ทันทีที่ก้นงามแตะเบาะหนังราคาแพงและภามทำท่าจะผละออกห่างเพื่อไปอีกฝั่ง กีรกานก็ต่อต้านและพยายามสุดความสามารถที่จะออกไปจากรถคันนี้

“กั้งไม่ไป ปล่อยนะ” แม้ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ใด แต่กีรกานก็มองว่ามันคงไม่ดีแน่ เพียงดูจากสายตาก็พอจะรู้แล้วว่าเขามาร้ายและมิวายคงทำให้หัวใจเธอเจ็บระบมอีก วันนี้มันควรจบสิ้นกันสักทีกับบ่วงพันธนาการที่ทำให้เจ็บปวด แต่ภามก็ไวและรู้ทัน

“ถ้าอยากให้ฉันปลดพี่อัคออกจากบริษัทก็ลงไปซะ ฉันทำจริง และไม่สนด้วยว่าพี่อัคจะเดือดร้อนไหม”

เขาว่าและสายตาก็แน่วแน่อย่างอำมหิตทำให้ลมหายใจของกีรกานสะดุดกึก เพียงได้เห็นสายตาคู่นี้ก็รู้ว่าเขาทำจริง และเขาคงจะไม่สนอะไรทั้งนั้นว่าอัครัฐจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่ เขาคือปีศาจไร้หัวใจ

“คนพาล พี่อัคไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย อย่าลากพี่อัคเข้ามาเกี่ยว” กีรกานว่า ริมฝีปากสั่นและไม่อาจจะอวดดีต่อต้านได้ เพราะไม่อยากจะให้พี่ชายที่แสนดีเดือดร้อนไปด้วย

“ออกรับแทนกัน”