เพราะรักหลานชายมาก แต่เธอก็ต้องทำ ในเมื่อหลานชายร้ายดั่งปีศาจขนาดนี้ การกระทำที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในแง่ดีของภามมันทำให้หล่อนมีความหวัง แต่เพียงได้ยินว่าเรื่องทั้งหมดคือการทำให้ตายใจ มันก็พังทลายลง และเธอไม่สามารถรับการกระทำของหลานชายได้อีกต่อไป
“ผมขอตัวและฝากให้เธอเซ็น อย่าให้ผมต้องฟ้องหย่า”
ดวงตาของภามไหววูบเพราะได้เห็นว่าย่าของตนกำลังมีน้ำตา มันรื้นขึ้นมาคลอเบ้า
ท่านคงจะเสียใจกับหลานชายเลว ๆ อย่างเขา สองมือของภามกำแน่นเพราะไม่สามารถยื่นมือไปปลุกปลอบหรืออธิบายความจริงใด ๆ
“ได้ งั้นเจอกันในศาล”
เพราะเรื่องนี้เธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน หล่อนไม่มีทางปล่อยให้เหลนต้องไปอยู่ในมือของสรัลชนา เพราะไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะรักลูกนอกไส้ของตัวเองได้ และเจ้าหล่อนก็เป็นดั่งปีศาจ อย่างไรเธอก็จะสู้ให้เหลนกลับคืนมาสู่อ้อมอก
และเมื่อหลานชายไปแล้ว ผู้สูงวัยก็ทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาอย่างหมดแรงและ
