ไม่ใช่กีรกานที่เผลอยิ้มออกมา ขวัญเกล้าก็ยังยิ้ม เพราะเห็นเหลนมีความสุข แถมใบหน้าของภามก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น มันไม่ได้เย็นชาและเครียดขึงเหมือนเมื่อก่อน จนเกิดคำถามในใจ
“กั้งก็ไม่ทราบ” หล่อนก็ยังหาคำตอบไม่ได้ และมันทำให้เธอทั้งสับสนและหวาดกลัว
“ไปอาบน้ำเถอะแม่กั้ง ตาภามบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการอาบน้ำและแต่งตัวให้ยัยหนูแทนเธอเอง”
วินาทีแรกที่เห็นหลานลงมาจากชั้นบนของบ้าน หล่อนกำลังจะอ้าปากตวาดไล่ตามที่เคยมาดมั่นไว้ แต่ก็ต้องระงับมันไว้เพราะภามไม่ได้ลงมาคนเดียว แต่อุ้มเหลนสุดรักของหล่อนมาด้วย
กีรกานก็พยักหน้ารับและไม่คิดจะไปแย่งลูกมาจากอกของเขา เพราะอยากให้ลูกสาวมีความสุข แถมยังอยากให้เขาได้ทำหน้าที่พ่อ
หญิงสาวจึงหมุนตัวกลับขึ้นไปยังห้องนอน กีรกานค่อย ๆ เปลื้องเสื้อผ้าออกแล้วนำผ้าขนหนูมาพันรอบหน้าอกก่อนจะคว้าเสื้อที่จะสวมใส่ในวันนี้ออกมาแล้วเดินไปยังห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำและผลัดเปลี่ยนมัน
