เขมจิราแสดงสีหน้าไม่พอใจและบ่งบอกว่าโกรธสุดขีด
“ผมก็มีสิทธิ์พาเมียมาออกงานไม่ใช่หรือครับ”
ภามถามกลับ และน้ำเสียงที่ตอบก็ราบเรียบ ไม่ได้ก้าวร้าว แม้เรื่องบางเรื่องที่ท่านทำมันจะร้ายแรงมากก็ตาม ทว่าท่านก็คือยาย
“เมีย แกยอมรับว่ามันเป็นเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ” คราวนี้เขมจิรายิ่งโกรธจนตัวสั่น
“ผมก็ไม่เคยบอกว่ากั้งไม่ใช่เมียผม” ตลอดมาเขาก็ไม่เคยพูดว่าไม่ใช่ แค่เพียงต้องการตบหน้าใครหลายคนที่คิดว่าเขาเกลียดกีรกานก็เท่านั้น
“แต่แม่ของมันเป็นชู้กับพ่อของแก จนทำให้แม่ของแกต้องตรอมใจตาย แกจำไม่ได้หรือตาภาม”
“ผมจำได้ดีครับ”
“แล้วแกยังพามันออกงาน มาชูคอเป็นคุณนายให้คนรู้จัก” ดวงตาของผู้พูดมีเปลวเพลิงซึ่งเต้นระริก และมันยิ่งโหมกระหน่ำเมื่อได้ยินคำตอบของหลานชาย
“ครับ ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่ากั้งคือเมียและผมก็มีลูกแล้ว”
มันคือเหตุผลหลักที่เขาพากีรกานมาด้วย ยิ่งทุกคนรู้จักกีรกาน ภัยร้ายที่จ้อ
