“ค่ะคุณท่าน” กีรกานรับคำพร้อมกับพยายามฝืนยิ้ม แต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่เศร้า จนคนที่มองยังรับรู้ว่าในใจคงจะทุกข์ระทม ร้าวระบมเพียงใด
“ตอนนี้ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว จะเอาแต่ร้องไห้ไม่ได้แล้วนะ คิดถึงลูกเป็นหลักนะแม่กั้ง” หล่อนต้องร้องเตือนสติให้กีรกานเข้มแข็งแม้จะรู้ว่ามันคงทำได้ยาก แต่หากไม่ทำมันจะส่งผลกระทบต่อลูกในท้องแน่ แววตาของขวัญเกล้ามีแต่ความสงสาร
“ค่ะ” น้ำเสียงที่ตอบรับเจือสะอื้นและพลันต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ เธอยอมรับว่าหัวใจชะงักไปฉับพลันเมื่อรู้ถึงสาเหตุที่มานอนโรงพยาบาล มือน้อยเลื่อนลงมาที่หน้าท้องแบนราบ
เพราะสายใยเล็ก ๆ กำลังก่อกำเนิดอีกหนึ่งดวงแล้ว เธอมีความปีติ แต่ความทุกข์และความกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วใจ เพราะลูกของเธอที่กำลังจะเกิดมานั้นจะไม่มีพ่อ
น้ำตาเม็ดน้อยถึงกับหยดแหมะและปล่อยโฮลั่น อกร้าวระบมไปทั่วทั้งใจ หากลูกเกิดมาแล้วรู้ว่าบิดาใจร้ายและไม่ได้ตั้งจะสร้างหนูน้อยขึ้น
