เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มก็ออกไปทำงานนอกบ้านตามปกติ ส่วนจามรีก็ทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ของเธอไป
ส่วนลัลดานั้น ตั้งแต่ตื่นมา เธอก็คิดถึงแต่ฉัตรตรา สามีเพื่อนตัวเองตลอดทั้งวัน จนไม่เป็นอันทำงาน
หญิงสาวคิดหาวิธี ที่จะได้ไปเจอกับชายหนุ่มอีกครั้ง เพราะยังรู้สึกอารมณ์ค้าง ๆ คา ๆ กับเขาอยู่
เธอจึงเปิดเฟสบุ๊คขึ้น และตั้งใจทักแชทไปหาเพื่อนเก่า ที่ไม่ได้เจอกันนาน อย่างจามรี
“ฮัลโหล ยัยจาม…ฉันเองนะ ดาด้า คิดถึงง่ะ ขอโทษทีนะ ที่ไม่ว่างไปงานแต่งแก พอดีติดงาน
อ่ะแก แต่ยินดีด้วยอีกครั้งนะ”
ทันทีที่ลัลดาร่ายยาว ส่งคำทักทายไปหาจามรี
เพียงครู่เดียว คำตอบก็ถูกส่งกลับมา อย่างรวดเร็ว
“หวัดดีจ้าดาด้า คิดถึงเหมือนกัน โห...ดีใจนะ ที่ทักมา เรื่องงานแต่งไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ
ความจริง พวกเราน่าจะรวมตัว ไปเจอกันมั่งนะ ฉันเหงาอ่ะ วัน ๆ อยู่แต่บ้าน ให้สามีเลี้ยง ฮ่า ๆ”
ลัลดาอ่านไป ก็เบ้
