“ข้าอยากให้นางนอนด้วย นางไม่คุ้นชินอากาศหนาวเย็น ต้องนอนบนอกลูกทุกค่ำคืน” ชินหวางอ๋องยังไม่วายต่อรอง ซูลี่นอนในอ้อมกอดอบอุ่นทุกค่ำคืน ฉู่เอี้ยนติดกลิ่นกายหอมอ่อนจางของนางเสียแล้ว เป็นเหมือนดั่งยานอนหลับชั้นดี หากไม่ได้กลิ่นกายหอมละมุนของนางวันใด เขาแทบไม่อาจข่มตาหลับได้ลง
หัวใจบุรุษสั่นไหว หากไม่ได้นอนกอดว่าที่พระชายานอนแนบข้าง นางจะหลับลงได้หรือ อากาศรึก็หนาวเย็นนัก นางไม่คุ้นชินอากาศหนาว เขาเป็นห่วงซูลี่เหลือเกิน
“ตำหนักของเจ้ามีผ้าห่มหนาหนัก ใต้พื้นตำหนักก็มีท่อน้ำร้อนให้ความอบอุ่น เพียงเป็นข้ออ้างอยากใกล้ชิดนางกระมัง เลือดหนุ่มในกายกำลังพลุ่งพล่าน หากอยู่ใกล้ชิดกันบ่อยเข้า คนใจร้อนอย่างเจ้าต้องหักหาญน้ำใจนางอย่างแน่นอน” เสด็จแม่ยกยิ้ม สายตามองล้อเลียนพระโอรส
สตรีอ่อนวัยอยู่ใกล้บุรุษวัยฉกรรจ์นับว่าเหมือนน้ำมันกับไฟ อีกทั้งนางยังอ่อนเดียงสาอายุน้อยเกินไป กลัวว่าพระโอรสของตนจะหักหาญคร
