สามเดือนผ่านไป
ฉู่เอี้ยนตื่นแต่ยามเหม่า นางกำนัลยกอ่างน้ำสำริดเข้ามาให้ล้างหน้า สาวใช้ส่วนหนึ่งง่วนอยู่กับการจัดเตรียมอาภรณ์ชุดเข้าเฝ้าให้ชินหวางอ๋อง ร่างหนาเดินวนไปเวียนมา มองอ่างน้ำอุ่นอย่างไม่พอใจนัก
เขามีภรรยาแล้ว หน้าที่ช่วยแต่งกายครอบกวานหวีผมควรเป็นหน้าที่ของนาง
“ไปตามเมียรักของข้ามาที หน้าที่หวีผมครอบกวานไม่ใช่หน้าที่ของพวกเจ้าอีกต่อไปแล้ว”
“เพคะ” สาวใช้ได้แต่วิ่งปราดออกไปตามซูลี่
ปลายยามเหม่าแสงแดดยังไม่ทันสาดส่องดี แสงบาง ๆ ทอทาบลงมาจากปลายฟ้า แม้แต่นกยังขี้เกียจบินออกหากิน อากาศเริ่มเย็นลงอีก
ซูลี่สวมเสื้อนวมบุขนกระต่าย ชินหวางอ๋องมอบตราประจำตัวให้นางเป็นสัญลักษณ์ลายไก่ฟ้า มันปรากฏอยู่บนสิ่งของทุกชิ้น บ่งบอกตำแหน่งพระชายาแห่งชินหวาง
ฟึ่บ!
เสียงลูกธนูยิงออกจากจากคันธนู พุ่งเข้าปักกลางเป้าได้อย่างตรงจุด
“ท่านอ๋องให้มาตามพระชายาไปหวีผมครอบกวานเจ้าค่ะ” สาวใช้ในตำหนักไม่ได้
