ด้านล่างของซูลี่ไร้สิ่งปกปิดเช่นกัน นางชันเข่าข้างหนึ่งขึ้น มือพยายามดึงสาบเสื้อมาปกปิดเรือนกาย ความนุ่มหยุ่นเสียดสีกับแผงอกแน่น
มือสากลากไปบนหน้าท้องขาวเนียน กดสะโพกนางลงบนฟูก ความรู้สึกหนักอึ้งวูบวาบตรงหน้าท้องคือสิ่งใดกัน นางไม่เคยรู้สึกมาก่อน ครั้งเข้าหอกับท่านอ๋องจำได้ว่าถูกกดกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง มีเพียงความเจ็บปวด แต่ความรู้สึกหวามไหววูบวาบกลางกายสาวยามถูกโจรถ่อยปลุกเร้าช่างแตกต่าง
"หากข้าอยากได้เจ้าเป็นเมียรัก ข้าก็ต้องได้" เสียงน่าครั่นคร้ามแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจเอ่ยวาจาแสลงหู ซูลี่อยากตบหน้าเขาสักฉาดสองฉาด ชีวิตบัดซบของนางทนบุรุษเอาแต่ใจมามากพอแล้ว
"ข้ามิใช่สิ่งของ" เสียงพร่ำบอกปนเสียงสะอื้น
"เป็นสตรีของข้า มิได้ย่ำแย่ถึงเพียงนั้น" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหู มือปาดหยาดน้ำตาออกจากใบหน้านาง
ซูลี่มองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาในความมืดสลัวของแสงเทียน บุรุษผู้มีกลิ่นอายอันตรายมีเสน่ห์แห่
