สาวใช้พาซูลี่ไปยังศาลาชมบัว ด้านหลังวังโจรของอวี้เหยียนมีสระบัวสีชมพูชูช่อบานสะพรั่ง กลิ่นเกสรบัวหอมเคล้าโชยมาตามลม ซูลี่เห็นเขานั่งอยู่ในศาลา
อวี้เหยียนสวมอาภรณ์สีขาวขลิบฟ้าคราม มัดผมครึ่งหัวครอบกวานประดับเพชรสีฟ้าครามเข้ากับสาบเสื้อ เขาโบกพัดงาช้างเบาๆ เส้นผมปลิวไสวตามลมอ่อน ๆ
ซูลี่เดินตามสาวใช้เข้าไปยังศาลาชมบัว ตวัดสายตามองหน้าด้านข้างของเขาคราหนึ่ง บุรุษที่นางเห็นตรงหน้ามองสบตานางอยู่ชั่วอึดใจ เขายิ้มออกมา ผายมือเชิญนางนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“ข้าจะพาเจ้าไปเยี่ยมชมตรอกหฤหรรษ์”
“เจ้าบอกข้าหลายรอบแล้ว ทั้งตอนอยู่ในหอสุราและตอนดูดาวด้วยกัน เจ้าจำไม่ได้หรือ” ซูลี่มองเขาอย่างพินิจ
บุรุษตรงหน้าไม่เหมือนทั้งอวี้เหยียนในหอสุรา และไม่เหมือนอวี้เหยียนในหอดูดาว เขามีลักษณะสูงส่งอย่างชนชั้นปกครอง ไม่มีกลิ่นอายอันตรายเหมือนอวี้เหยียนที่นางเจอในป่าดับตะวัน แม้แต่อวี้เหยียนในหอดูดาวก็ไม่มีลักษณะเหมื
