ซูลี่เก็บของใส่ในห่อผ้า มีเพียงเพชรยอดมงกุฎสีฟ้าครามกับเห็ดราชาหิมะที่นางเก็บมาจากหลุมดักสัตว์ หัวใจดวงน้อยสั่นไหวเมื่อนึกถึงโจรป่าอย่างอวี้เหยียน
หากนับความสัมพันธ์ทางกาย นางกับอวี้เหยียนนับว่าเกินเลยกันไปมาก ซ้ำยังมิอาจปฏิเสธได้ว่าสุขสมจนล้นอก ซูลี่รู้สึกผิดต่อชินหวางอ๋อง นางหนีมาจากตำหนักซานซี ถูกโจรป่าลักพาตัวมาแบบกะทันหัน หนีก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้ นางต้องรักษาชีวิตไว้ก่อน
เสียตัวเสียใจยังไม่เลวร้ายเท่าเสียชีวิต
แต่หากสิ่งที่อวี้เหยียนทำกลับเหมือนเป็นฝ่ายพะเน้าพะนอปรนเปรอนางเสียมากกว่า ในใจลึก ๆ แล้วซูลี่มิได้คิดว่าตนเสียสิ่งใด รสสวาทที่เขาหยิบยื่นให้ช่างหอมหวานมัวเมา ดั่งสุรารสร้อนแรงแต่นวลนุ่ม ชวนให้กินซ้ำแล้วซ้ำอีก
อวี้เหยียนที่นางพบในป่าดับตะวัน เขาร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง รสรักในหอสุราเต็มไปด้วยความกระสันใคร่ร้อนเร่า ทุกจังหวะขยับโยกเร่งเร้ารุนแรงดิบเถื่อนแต่มอบความกระสันเสียวจนแทบส
