สามปีก่อน
อากาศเริ่มเย็นลงแต่ทุ่งหญ้ายังคงเป็นสีเขียวสด เผ่าอาร์คาร์ตกลงสงบศึกกับแคว้นไช่ ผู้คนทั้งสองฝั่งชายแดนต่างโล่งใจ ไร้เสียงจุดดินระเบิด ไร้กลิ่นคาวเลือด ไร้การปะทะ ไร้ความตายสักพัก ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง
เด็กสาววัยสิบสี่ปีเดินทางรอนแรมกลับเมืองหลวงในฐานะพระชายาแห่งชินหวางอ๋อง ระยะทางห่างไกลต้องใช้เวลาเดินทางเกือบสองเดือน หยุดพักตามโรงเตี๊ยมบ้าง กางกระโจมนอนในป่าบ้าง นับเป็นการผจญภัยในเขตทุ่งหญ้าเขียวขจี นับเป็นการเปิดโลกใบใหม่ให้ชีวิตของเด็กสาวได้พบกับสภาพอากาศ พบวัฒนธรรมที่ต่างออกไป
ที่สำคัญ นางมี ‘เขา’ อยู่เคียงกายไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น
ชินหวางอ๋องพูดกับนางแทบนับคำได้ ซูลี่ไม่สน ถือว่าเขามีหน้าที่รับผิดชอบดูแลนางนับตั้งแต่ธิดาเผ่าอาร์คาร์ตกลงแลกตนเองแต่งงานเพื่อความสงบสุข
ม้าศึกตัวใหญ่กำลังเล็มหญ้า ทหารบางส่วนจูงม้าไปดื่มน้ำในลำธาร ขบวนเดินทางหยุดพักหลังจากรอนแรมเดินท
