ม่านหมอกเรื่อยเอื่อยยามเช้า อากาศเย็นกำลังสบาย แต่สำหรับซูลี่ถือว่าคืออากาศหนาว ฟูกนุ่มบนระเบียงชั้นสามยับย่นยู่เพราะสตรีตัวเล็กกับบุรุษตัวโตเล่นรักกันไปหลายท่าใต้แสงดาว แม้ดาวหลิงชิงปรากฎปีละครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเขาและนางจะไม่ได้ตั้งใจดูดาวกันเท่าไรนัก เนื่องด้วยมัวแต่ดูสิ่งอื่นอันน่าจรรโลงใจกว่า คือการดูกันเองในท่วงท่าต่าง ๆ นา ๆ
ซูลี่อาภรณ์หลุดลุ่ยเหลือเพียงอาภรณ์ตัวใน ส่วนอวี้เหยียนก็สภาพไม่ต่างกัน แขนเต็มไปด้วยมัดกล้ามตวัดผ้าห่มทอจากขนแกะไปบนร่างนาง แขนอีกข้างรัดคนตัวเล็กนอนไว้บนแผ่นอก น่าขบขันนักเมื่อร่างเล็กเบียดศีรษะซุกไซ้เรือนกายเข้าหาความอบอุ่นจากแผงอก นางยังไม่ลืมตา เอาแต่นอนบนตัวเขาราวกับนอนบนฟูกเตียง
อวี้เหยียนจรดจมูกโด่งคมลงบนเรือนผมนุ่มสลวย ไล้มือไปตามเส้นผมดำขลับนิ่มราวกับมุ่นไหม หัวใจเต้นรัวแทบผิดจังหวะ เขาก้มมองใบหน้าเล็ก ๆ นั้นนอนแนบอยู่ตรงตำแหน่งหัวใจ เกรงว่าหากหัวใจเต
