รัญชนายืดอกชูคอยิ้มรับอย่างลำพอง เลิกคิ้วมองแสนคะนึงอย่างเป็นต่อแกมสะใจ ถึงแม่นั่นเป็นเมียตีทะเบียนของแทนชนม์แล้วยังไง แต่มีใครรับรู้บ้างล่ะ ต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ ไม่ต่างจากนางบำเรอ ผิดกับหล่อนที่ผู้คนในบริษัทต่างก็ยกย่องราวกับเป็นภรรยาตัวจริงของเขา
“ขอโทษนะคะผู้จัดการ แต่ดิฉันคิดว่าคุณกำลังใช้งานพนักงานผิดประเภท ดิฉันอยู่แผนกบัญชี มีหน้าที่ทำบัญชีค่ะ ไม่ใช่แม่บ้าน” แสนคะนึงเอ่ยอย่างสุภาพ
“ไม่รู้รึไงว่าคุณรัญชนาเป็นใคร เธอไม่อยากทำงานอยู่ที่นี่แล้วใช่มั้ย ถึงได้กล้าขัดใจคนสำคัญของท่านประธาน” ผู้จัดการเอ็ดตะโรใส่เธอเสียงดังเอาใจนางแบบสาวที่ทิ้งตัวลงนั่งไขว่ห้างราวกับราชินีผู้สูงศักดิ์ พร้อมกับเชิดหน้ามองเธออย่างเหยียดหยาม
แสนคะนึงยืนนิ่ง ตอกกลับใส่หน้าผู้จัดการลิ้นสองแฉกกับยัยคุณหนูจอมวางมาดเสียงเรียบว่า
“ต่อให้เธอเป็นภรรยาของท่านประธาน ฉันก็ขอปฏิเสธค่ะ”
“จองหอง!” รัญชนากัดฟันจ้องหน้
