ระหว่างที่นั่งรอในร้านปวีร์ก็อาสาไปซื้อกุ้งเสียบกับปาท่องโก๋ยัดไส้มาให้เธอได้กินสมใจ หลังลุกขึ้นไปไม่นานสมาร์ตโฟนของเขาที่ว่างอยู่บนโต๊ะก็มีข้อความเด้งเข้ามา
ผิงผิง : วีอยู่ไหนแล้ว ใกล้ถึงเชียงคานรึยัง คิดถึง ❤️❤️❤️
เธอไม่ได้จะเสียมารยาท แต่เผอิญสายตาเหลือบไปตามเสียงพอดี จึงทันเห็นข้อความที่ถูกส่งมา ชื่อคนส่งตรงกับชื่อที่ผณิตาใช้
ไหนปวีร์บอกว่ามีปัญหากับผิงจนเลิกกันแล้วไง?
แล้วทำไมถึงยังไลน์หากันซะหวานเชียว?
แสนคะนึงนึกสงสัย คล้ายจะจำได้รางๆ ว่าผณิตาเคยบอกว่าเป็นคนบ้านเดียวกับเธอ เพราะแบบนี้เราสองคนเลยสนิทกันอย่างรวดเร็ว บางทีการที่ปวีร์มาอยู่ที่นี่อาจไม่ใช่เรื่องงานอย่างที่อ้างกับเธอ แต่มาหาผณิตาต่างหาก
ปวีร์ไม่ได้โกหกเธอ แต่เขาพูดไม่หมด!
เดาว่าก่อนหน้านี้สองคนอาจจะทะเลาะจนเลิกกันจริงๆ เพราะอารมณ์ชั่ววูบ พอคิดได้ปวีร์จึงเป็นฝ่ายมางอนง้อหล่อนถึงที่ แต่บังเอิญเขามาเจอเธอเสียก่อน ก็เล
