แสนคะนึงเงยหน้ามองท้องฟ้าสีคราม แสงแดดแรงจ้า แต่มีลมเย็นมาปะทะผิวกายทำให้รู้สึกอบอุ่น เรียกรอยยิ้มแจ่มใสให้แก่หญิงสาวที่ยืนอยู่กลางท่าอากาศยาน จ.เลย ได้ไม่ยาก หัวใจที่ว้าวุ่นในสมองที่สับสนสงบลงอย่างน่าประหลาด
อาจเพราะที่นี่คือ ‘บ้านเกิด’ ที่เธอคุ้นเคย
หญิงสาวสะพายเป้ใบโตจับรถรับจ้างไปลงที่สวนส้มตาสินที่คนในพื้นที่รู้จักกันดี เพราะผลไม้ชนิดนี้ที่วางขายกันทั่วจังหวัดล้วนมาจากไร่ของบิดามารดาเธอทั้งสิ้น บิดาเธอริเริ่มทำการเกษตรอินทรีย์ตามแนวพระราชดิรำของพ่อหลวงรัชกาลที่เก้า เพราะไม่อยากจะใช้สารเคมีให้เป็นอันตรายแก่คนกิน โดยทดลองปลูกส้มสายน้ำผึ้ง แม้ผลผลิตจะมีผิวไม่สวยเหมือนส้มที่ใช้สารเคมีทั่วไป แต่รสชาติหวานอร่อยตามธรรมชาติ และยังเป็นผลไม้ออร์แกนิกแท้ๆ ทำให้เป็นที่นิยม จะทานผลส้มสดๆ หรือทำเป็นน้ำส้มคั้นก็อร่อยสดชื่นจนเป็นที่บอกต่อกันปากต่อปาก มีพ่อค้าแม่ค้ามาติดต่อขอรับสัมที่ไร่เธอไปขายกันจ
