หลายเดือนต่อมา....
ห้องคลอดโรงพยาบาล....
ซัน......
"ตะวันเป็นไงบ้าง อดทนเอาไว้นะครับ" ผมจับมือตะวันไว้แน่นด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาไม่ขาดสาย
"ฮือออซัน ตะวันกลัวมากเลยอ่ะ ฮือออ ฮืออออ ซัน"
"ไม่ต้องกลัวนะ ซันจะอยุู่ตรงนี้ไม่ไปไหน" ผมรู้ว่าตะวันกลัวมากแค่ไหน เมื่อคืนก่อนจะย้ายมาห้องนี้ตะวันก็นอนไม่หลับเธอกลัวไปสารพัดซึ่งผมก็เข้าใจคอยปลอบเธอทั้งคืนทั้งที่จริงแล้วผมเองก็ห่วงก็กลัวเหมือนกันแต่ผมต้องเข้มแข็งเพราะไม่งั้นตะวันอาจจะเครียดมากกว่าเดิมกลัวมากกว่าเดิมกังวลมากกว่าเดิม คือตอนนี้ภายในห้องมีทั้งหมอทั้งพยาบาลเยอะแยะเต็มไปหมดพี่พยาบาลก็คอยมาพูดให้กำลังตะวันแต่เธอก็กลัวอยู่ดีเพราะนี่ไม่ได้เป็นการคลอดธรรมชาติตะวันต้องทำการผ่าคลอดเนื่องจากว่าตะวันท้องลูกแฝดจึงทำให้ไม่สามารถคลอดแบบธรรมชาติได้เพราะมันจะเป็นอันตรายต่อเด็กที่คลอดออกมาทีหลังคุณหมอก็เลยแนะนำว่าให้ทำ
