ซันเดย์.....
"ซัน"
"หื้มมม"
"กูมีความจริงจะบอก"
"ความจริงอะไร"
"คือว่ากู......กูไม่ได้ท้องกับไอ้พอส" ถ้ามันไม่ได้ท้องกับไอ้พอสแล้วมันจะท้องกับใครถ้าไม่ใช่ผม
"มึงพูดอีกดิ๊"
"กูบอกว่ากูไม่ได้ท้องกับไอ้พอส"
"งั้นก็แปลว่า..." ผมตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อว่าคำตอบของมันจะเป็นไปตามที่ผมต้องการจะได้ยินหรือเปล่า
"เด็กในท้องคือ.....ลูกของมึงไอ้ซัน"
"ละ....ลูก....ลูก....กู....เหรอ" ผมถึงกับพูดติดอ่างเมื่อได้ยินคำตอบที่เสียงดังฟังชัดจากแม่ของลูก ลูกผมลูกของผมไม่ใช่ลูกของไอ้พอส ตอนนี้เหมือนวิญญาณผมจะหลุดออกจากร่างผมเอามือกุมอกข้างซ้ายของตัวเองใจผมเต้นแรงดัง ตึก ตึก เหมือนกำลังลอยดิ่งลงมาจากหน้าผาสูง
"อืม ลูกมึงนั่นแล่ะไอ้ผู้ชายเฮงซวยไอ้คนนิสัยไม่ดี!!!" คำยืนยันมาพร้อมกับคำด่าแต่ผมไม่โกรธมันหรอกเพราะตอนนี้ผมกำลังดีใจเมื่อรู้ว่าลูกในท้องของมันคือลูกผม ผมไม่ได้คิดมากเครียดมากจนเก็บมาฝันใช่ไหม
