ปากจัด
1794 คำ
Ep.5
King talk
"!!! " ผมไม่รู้นะว่าเธอจะเล่นตัวทำไม ในเมื่อเธอต้องการผมก็สนองให้แล้วนี่ไง จะเอาอะไรอีก
"เธอไม่ต้องเล่นตัวก็ได้นะ ผู้หญิงแบบเธอฉันเจอบ่อย" ผมบอกเธอไปตามความจริง
"นาย!! " เธอทำสีหน้าเหมือนจะโกรธ แล้วเธอจะโกรธทำไมล่ะ ผมแค่พูดความจริง ไอ้มุขหลอกขึ้นห้องแล้วก็เล่นตัวแบบนี้ ผมเจอมาเยอะแล้วแหละ
"หรือที่ฉันพูดมันไม่จริง? ...ปวดฉี่ไม่ใช่หรอ ไปสิ ห้องน้ำอยู่ตรงนั้น" ผมบอกกับเธอพร้อมกับผละตัวออกมา ให้เธอลุกขึ้นได้ แล้วชี้ไปทางห้องน้ำทันทีที่ผมผละออกมา
เธอก็รีบหยิบชั้นในและเสื้อผ้าของเธอที่ผมถอดออกไปก่อนหน้านี้เดินเข้าห้องน้ำไปด้วย แต่ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปเธอก็ตวัดสายตาโกรธๆ มาให้ผมด้วย คิดว่าผมจะแคร์หรอ หึ! บอกเลยว่าไม่เลยสักนิด
"..." ผมยอมรับตรงๆ เลยนะว่าผมชอบจูบของเธอ เธอจูบตอบผมได้ร้อนแรงมาก ทำเอาลูกชายผมตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คงจะผ่านมาเยอะแล้วล่ะถึงได้ดูชำนาญขนาดนั้น ผมไม่ได้รังเกียจผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์หรอกนะ แต่ที่ผมเกลียดคือความใจง่ายของผู้หญิงต่างหาก
แต่ก็นั่นแหละทุกคนมีความต้องการข้อนี้ผมเข้าใจ ผมคิดว่าจะกลับมานอนให้หายเหนื่อยสักหน่อย กลับมาเจอเธออยู่ในลิฟต์ ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเธอ จนเธอหันหน้ามาเจอผมนั่นแหละ ผมโคตรซวย!
แอดดดด~
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับเธอที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะผมก็หมดอารมณ์แล้วด้วย แต่ผมว่าผมควรพูดอะไรกับเธอหน่อยนะ
"เธอควรรักนวลสงวนตัวบ้างนะ...ไม่ใช่มาขอขึ้นห้องผู้ชายแบบนี้" ทันทีที่ผมพูดออกไป เธอก็จ้องหน้าผมด้วยสายตาที่กำลังจะ...โกรธ?
"นาย!!! " เธอกำมือตัวเองไว้แน่น
"แล้วก็ไอ้การเล่นตัวของเธอเมื่อกี้น่ะ ไม่ได้ทำให้เธอดูแพงขึ้นมาหรอกนะ...เพราะยังไงมันก็ไม่ทำให้ฉันรู้สึกหลงใหลในตัวเธอเลย" ผมยังคงพูดต่อ ไม่สนว่าเธอจะโกรธจะเกลียดผมมากแค่ไหน ผมไม่ได้คิดจะดูถูกเธอ แต่ผมควรบอกให้เธอรู้ตัวเอง
"มันจะมากไปแล้วนะ!! " เธอคงโกรธมากแล้วจริงๆ แต่แล้วยังไงล่ะ เธอควรยอมรับความจริงข้อนี้ให้ได้ เพราะเธอเป็นอย่างที่ผมพูดจริงๆ
"...ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี" ผมบอกเธอพร้อมเอนตัวพิงพนักโซฟาด้วยท่าทีสบายๆ
"เก็บความหวังดีของนายไว้เถอะ!! " เธอพูดพร้อมกับเดินมายืนอยู่ตรงหน้าผม
"..." ผมไม่ได้พูดอะไร แต่มองหน้าเธอนิ่งๆ เพื่อฟังเธอพูดต่อ
"แล้วนายจำคำพูดของนายเอาไว้ให้ดีๆ ฉันไม่ใช่คนที่จะมาให้ใครดูถูกได้ง่ายๆ หรอกนะ...ฉันเป็นของฉันแบบนี้!! นายจะเข้าใจแบบไหนมันก็เรื่องของนาย! ยิ่งนายดูถูกฉันแบบนี้นะ...นายรู้มั้ยว่ามันยิ่งท้าทายแล้วมันก็ทำให้ฉันยิ่ง...อยากได้!! "
"..." ที่ผมพูดไปเธอไม่ได้สำนึกเลยใช่มั้ย
"แล้วนายคอยดูนะ ฉันจะทำให้นายกลืนคำพูดพวกนั้นของนายให้ได้!! แล้วสักวันนายจะต้องหลงฉันจนหัวปักหัวปำ!! "
King talk end.
Noey talk.
"หึ้ย!! " หงุดหงิด ฉันหงุดหงิดมาก!! ตอนนี้ฉันลงมาที่ห้องของฉันได้สักพักแล้วล่ะ แต่ก็ยังหงุดหงิดไม่หาย ตอนแรกฉันโกรธด้วยซ้ำที่เขาดูถูกฉันแบบนั้น ก็รู้นะว่าเป็นคนพูดตรงๆ แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะปากจัดขนาดนี้!!
แต่เอาจริงๆ นะ ยิ่งเขาพูดแบบนั้นฉันยิ่งอยากเอาชนะ! ใช่อยู่ที่ว่าฉันอยากขึ้นไปห้องเขา แต่ฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องมีอะไรกับเขานะ
จริงๆ ฉันก็ไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้นหรอก เป็นเพราะว่าอีกัสมันบอกว่ายากฉันเลยอยากลองจีบดู แต่ตอนนี้ไม่ใช่เพราะแค่อยากเอาชนะอีกัสคนเดียวแล้วแหละ เพราะฉันต้องชนะอีตาบ้านั่นด้วย!!
"โว้ย!! หงุดหงิดๆๆ " ฉันซุกหน้าลงกับหมอนแล้วระบายความหงุดหงิดของตัวเองลงไปกับหมอนเพราะหาที่ลงไม่ได้!! ยิ่งนึกถึงจูบของเขานะ ยิ่งหงุดหงิด! มันยังตามหลอกหลอนฉันอยู่เลย -_-!!
ส่วนอาการมึนหัวมันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ก็ดีแล้วล่ะ! ทรมานเป็นบ้า!! ฉันว่าฉันต้องหาอะไรทำเพื่อดับความหงุดหงิดนี้
ฉันต้องกิน! ใช่...กินเท่านั้นที่จะยับยั้งอารมณ์หงุดหงิดได้ พอคิดได้ฉันก็เดินเข้าไปในครัว เพื่อไปดูว่ามีอะไรกินบ้างง~
Noey talk end.
King talk
20.30 น.
K.Speedway
"อ่าวเฮีย...มาได้ไงอ่ะ? " ไอ้แจ็คมันเงยหน้าจากการเล่นเกมในสมาร์ทโฟนขึ้นมาถามผมพร้อมกับทำสีหน้าประหลาดใจที่เห็นผมที่สนาม ปกติผมไม่ค่อยได้เข้ามาสนามหรอก มีแต่ไอ้แจ็ค ไอ้คิวที่มันต้องเข้ามาดูเกือบทุกวัน ส่วนมากผมจะอยู่ที่ผับมากกว่า คาสิโนก็เข้าบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าผับ
"ไอ้คิวล่ะ? " ผมไม่ตอบคำถามมันแต่กลับถามหาไอ้คิวแทน ที่ผมมาวันนี้ก็ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก ผมแค่เบื่อก็แค่นั้น หลังจากที่เธอกลับไปผมก็เข้าไปอาบน้ำแล้วก็ออกมาที่นี่เลย
"เฮียคิวไปเตรียมตัวลงแข่ง อยู่ทางนู้น" ไอ้แจ็คมันตอบผม
"แข่งกับใคร? " ผมขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย ปกติเราจะไม่ค่อยลงแข่งเองอยู่แล้ว ถ้าคนท้าไม่เจ๋งจริงหรือของพนันไม่น่าดึงดูดมากพอ
"ก็พวกพี่เจคอะเฮีย" ไอ้แจ็คมันพูดด้วยท่าทีสบายๆ
"ของเดิมพันล่ะ? " ผมถามมันไปอีกครั้ง เพราะถ้าของเดิมพันไม่เด็ดจริง ไอ้คิวไม่มีทางลงไปแข่งเองแน่ ยิ่งกับพวกไอ้เจคนะ มันแข่งแพ้พวกผมตลอด ถึงแม้มันจะมีฝีมืออยู่พอตัวก็เถอะ มันก็สู้พวกผมไม่ได้อยู่ดี
"ได้ยินว่าเป็นผู้หญิงนะเฮีย ผมก็ไม่ชัวร์" มันตอบแล้วเก็บสมาร์ทโฟนลงกระเป๋ากางเกงของมัน ไอ้แจ็คมันพึ่งเข้าปีหนึ่ง มหา’ ลัยเดียวกับผมนี่แหละแต่มันเรียนวิศวะ ส่วนไอ้คิวนี่จะอยู่ปีสอง เรียนบริหารเหมือนผมแต่คนละมหา’ ลัย
"ผู้หญิงหรอ? " ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆ ผมว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ที่ทำให้ไอ้คิวยอมลงแข่งได้แบบนี้
"เฮียจะลงไปดูหรือเปล่า? " ไอ้แจ็คถามผมพร้อมกับตัวมันที่ลุกขึ้นยืน มันคงจะไปดูสินะ
"เออ" ผมตอบแล้วลุกเดินนำมันออกไป
ผมมานั่งอยู่ในห้องที่ผมสามารถมองเห็นทั้งสนามได้สักพัก ตอนนี้ก็เริ่มแข่งแล้วแหละ ฝีมือไอ้คิวไม่ตกเลย แต่เหมือนฝ่ายตรงข้ามจะฝึกมาดี รู้สึกว่าฝีมือฝีเท้าดีขึ้นกว่าเดิม
"เฮ้ย! " ไอ้แจ็คร้องขึ้นเมื่อเห็นรถของไอ้คิวโดนเบียดชน มันจงใจชนชัดๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รถของไอ้คิวเสียหลักเลย และมันก็ไม่ผิดหรอกที่ไอ้เจคจะทำแบบนั้นได้ เวลาแข่งรถเดิมพันมันไม่ค่อยมีกฎอะไรอยู่แล้ว
"..." ผมยังคงมองการแข่งขันไปเรื่อยๆ จนจบเกม สรุปคือไอ้คิวชนะ มันเดินลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างสนามที่กลุ่มผู้หญิงที่น่าจะเป็นพริตตี้ยืนอยู่สี่ห้าคน แล้วมันก็จัดการดึงผู้หญิงหนึ่งในนั้นให้เดินตามมันมา ผมคิดว่าเธอน่าจะเป็นคนที่ทำให้มันต้องแข่งรถครั้งนี้แน่ๆ
"เฮีย จะออกไปเลยมั้ย? " ไอ้แจ็คมันถามขึ้น แล้วก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง ท่าทางมันเหมือนจะไปไหนสักที่
"มึงไปก่อนเลย" ผมบอกมันแค่นั้นแล้วมันก็เดินออกไปทันที จากนั้นผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานเหมือนเดิม
"พี่คิง? " ผมเข้ามาได้ไม่ถึงสิบนาที ไอ้คิวมันก็เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนที่มันลากมา ไอ้คิงมันทำหน้าประหลาดใจสักพักหนึ่ง ก็เปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนเดิม มันก็คงไม่คิดว่าจะเจอผมนั่นแหละ
"ใครหรอ? " ผู้หญิงคนที่มากับไอ้คิวถามมันด้วยสีหน้าที่สงสัย เธอสวยนะผู้หญิงคนนี้แต่ไม่ใช่สเปคผม
"พี่ชายฉัน-_-" ไอ้คิวตอบเธอด้วยสีหน้าเหวี่ยงๆ
"หล่อจัง~" ผู้หญิงคนพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมมองผมด้วยสายตาเป็นประกาย
"!!! ไปนั่งรอที่โซฟา" มันชักสีหน้าหงุดหงิด แล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งรอมัน
"ฉันจะกลับ! " เธอพูดขึ้นอย่างไม่ยอม
"เดี๋ยวฉันไปส่ง! - -" ไอ้คิวพูดเสียงนิ่งๆ แต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าขัดใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมไปนั่งแต่โดยดี
"พี่มา...มีไร? " หลังจากนั้นไอ้คิวมันก็หันมาหาผมที่นั่งพิงโต๊ะทำงานของมันอยู่
"ไม่มี แค่เบื่อก็เลยเข้ามาดูเฉยๆ " ผมตอบมันไป ก็ผมไม่ได้มีธุระไรจริงๆ นี่ มันพยักหน้ารับรู้ แล้วถามต่อ
"แล้วไอ้แจ็คไปไหน? "
"ออกไปได้สักพักแล้ว" ผมตอบ
"อืม...ถ้าพี่ไม่มีไร ผมไปละ มีธุระ"
"ธุระ? " ผมถามมันแล้วมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ด้วยสายตาประมาณว่านั่นใช่มั้ยธุระมึง? มันพยักหน้าเล็กน้อยเหมือนบอกว่าใช่ แล้วผมก็พยักหน้าให้มัน แล้วมันก็ไปดึงมือผู้หญิงคนนั้นให้ลุกขึ้น ให้เดินตามมันไป
"นี่เบาๆ สิ! ...พี่คะไปละนะคะ สวัสดีค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นหันมาบอกลาผมก่อนที่จะเดินออกไปกับไอ้คิว
เฮ้ออออ~ เอาไงทีนี้ ทำไมมันน่าเบื่อขนาดนี้ ดูแข่งรถเมื่อกี๊ผมก็รู้อยู่แล้วว่ายังไงไอ้คิวก็ชนะ ผมว่า...ผมเข้าไปดูคาสิโนหน่อยดีกว่า
King talk end.
- ผู้เขียน
