ทะลุมิติมาเป็นเพื่อน(แนบ)สนิทของตัวร้าย

ตอนที่ 6 จะทะนุถนอมกันสักนิดก็ไม่มี

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบพูดเวลาเอา”

เอา?

หมายถึงเซ็กส์?

หมายถึงการนอนด้วยกัน?

พิมพ์พลอยตาโต ใบหน้าแดงก่ำทั้งเขินทั้งอายกับคำพูดห่ามๆของคนตรงหน้า ก็ไหนบอกว่าไม่ได้ส่งสัญญาณให้เธอตามมาไงแล้วทำไมยังจะมาองมาเอาอีก

“อย่าทำเหมือนไม่เคย แค่สองปีไม่น่าจะทำให้เธอลืมเซ็กส์ระหว่างเราได้”

ถ้าเป็นพิมพ์พลอยคนเดิมก็คงไม่ลืมหรอก ดีใจด้วยซ้ำที่เขาอยากจะนอนด้วย แต่เพราะเธอไม่ใช่พิมพ์พลอยคนเดิมไงก็เลยกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แบบนี้

“แต่พริ้งเพิ่งขับรถชนมานะ ตอนนี้ก็ยังตกใจอยู่เลย พริ้งว่าเราคุยกันก่อนไหม พริ้งมีเรื่องคุยกับคิณณ์เยอะแยะหลายเรื่องเลย เรื่องค่าใช้จ่ายนั่นไงที่คิณณ์ต้องจ่ายเงินชดใช้ค่าเสียหายให้ผู้ชายคนนั้นแทนพริ้งก่อน เดี๋ยวพริ้งจะ...”

“ไม่ต้องคืน ฉันยกให้ เงินแค่ห้าแสนสำหรับฉันมันไม่ได้มากมายอะไร”

พิมพ์พลอยที่กำลังชวนคุยเพื่อถ่วงเวลาเอาตัวรอดถึงกับชะงักงันให้กับคำพูดตัดบทของคนตรงหน้า เธอมองเขาตาปริบๆพร้อมกับหาทางเอาตัวรอดวิธีอื่นแต่ก็ช้ากว่าคิณณ์ณภัทรที่ดันเธอให้นอนราบลงกับพื้นโซฟา ถลกกระโปรงเธอขึ้นไปกองรวมกันที่หน้าท้องแบนราบ ใช้มือขวากดหน้าท้องเธอเอาไว้ก่อนจะใช้มืออีกข้างกระชากกางเกงในลูกไม้สีดำออกจากสะโพกเธอด้วยความไว

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คิณณ์ณภัทรกำลังรูดซิปกางเกงสแลคสีดำราคาแพงของตัวเองลงแล้วปล่อยให้น้องชายที่กำลังแข็งขึงพร้อมรบดีดตัวออกมายืนตรงโชว์ความใหญ่ยาวต่อหน้าต่อตาของเธอโดยไม่คิดว่าเธอจะอายแม้แต่น้อย ถึงไม่อยากมองแต่เธอก็เห็นว่ามันใหญ่และยาวมาก เกือบเท่าท่อนแขนเด็กเลยก็ว่าได้

ดวงตากลมโตเบิกกว้างยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นคนตัวสูงตรงหน้ายื่นมือไปหยิบซองถุงยางอนามัยมาฉีกซองและสวมมันให้กับน้องชายที่ใหญ่ยาวของตัวเองด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติโคตรมีเสน่ห์ซึ่งต่างจากเธอที่ทั้งเลิ่กลั่กและตื่นตระหนก

การรู้จักป้องกันเป็นเรื่องที่ดีเมื่อยังไม่พร้อมที่จะมีลูกก็ไม่ควรปล่อยปะละเลยหรือปล่อยให้เป็นหน้าที่ผู้หญิงเพียงฝ่ายเดียว แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าคนที่กำลังจะถูกกระทำไม่ใช่เธอ

เธอยังไม่พร้อมที่จะมีลูก และยังไม่พร้อมที่จะถูกคิณณ์ณภัทรจิ้มตอนนี้

“ดะ เดี๋ยวก่อนคิณณ์ พริ้งว่าเราคุยกันก่อนดีกว่าไหม เรา เอ่อ...” พิมพ์พลอยพยายามห้ามเขาเสียงสั่น

แต่เพราะความใกล้ชิดที่แทบจะหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันทำให้เธอคิดอะไรไม่ออกจึงยกเอาเรื่องความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนระหว่างกันขึ้นมาเป็นข้ออ้าง

“เราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ?” จากการปะติดปะต่อเรื่องราวคร่าวๆ พิมพ์พลอยกับคิณณ์ณภัทรน่าจะไม่ได้เจอกันสองปี สถานะเพื่อนสนิทนี่แหละถูกต้องที่สุด

“ก็เป็นเพื่อนไง...” มุมปากได้รูปยกยิ้ม ดวงตาคมกริบที่เคยว่างเปล่าทอประกายเจ้าเล่ห์ “เพื่อนที่เอากันได้”

คนฟังกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นึกถึงสถานะยอดฮิตที่ไม่คิดว่าอยู่ๆจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

...friend with benefits?...

ถ้าอยู่ในโลกใบเดิมไม่มีทางที่เธอจะได้สัมผัสหรือว่าเฉียดใกล้สถานะนี้อย่างแน่นอน

เธออยากจะเครซี่ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบในโลกนิยายก็ว่าบ้าแล้วยังต้องมาเป็นเฟรนด์วิทเบเนฟิตให้ใครก็ไม่รู้จัก...

จะบอกว่าไม่รู้จักก็ไม่ถูกซะทีเดียว เพราะผู้ชายที่เธอต้องเป็นเพื่อนนอนให้เขาคือตัวร้ายในนิยาย

ถึงตัวร้ายคนนั้นจะหล่อเหลาเบ้าหน้าฟ้าประทานราวกับชาอึนอู หุ่นหล่อล่ำกล้ามแน่นราวกับกงยู คลูกายเหมือนหวังอี้ป๋อก็เถอะ

ถ้ามีทางเลือกเธอก็ไม่อยากอยู่ในสถานะนี้หรอก บอกเลยว่ามันไม่สนุกสักนิดเพราะตอนนี้เธอทั้งจุกทั้งเจ็บแปลบปนเสียวที่ถูกพ่อตัวร้ายกระแทกตัวตนที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวเข้ามารวดเดียวทั้งลำโดยไม่บอกกล่าวให้เธอได้ทำใจ

พิมพ์พลอยอยากจะด่าเขาที่ช่างใจร้ายใจดำกับเธอนัก ก็รู้แหละว่าสถานะเราสองคนคือเพื่อนที่นอนด้วยกันได้ ไม่ได้มีความรู้สึกรักใคร่เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่มันจำเป็นไหมที่คิณณ์ณภัทรจะรุนแรงกับเธอถึงขนาดนี้

ไอ้ตัวร้ายหน้าหล่อจอมหื่นกามเอ้ย จะทะนุถนอมกันสักนิดก็ไม่มี แล้วเสื้อผ้าก็ไม่ถอดออกให้หมดไม่รู้จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น

กลัวไม่ได้เอาหรือไง

“คะ คิณณ์กระแทกเบาๆก่อนได้ไหม พริ้งจุก”

พิมพ์พลอยบอกคนตัวสูงเสียงสั่นเมื่อถูกเขากระแทกกระทั้นด้วยจังหวะรุนแรงไม่หยุด ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาสลับหลุบมองตัวตนที่กำลังวิ่งเข้าวิ่งออกกายสาวของเธอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกไม่รู้จะให้คำนิยามความรู้สึกนี้ว่ายังไง

ยอมรับว่ามันเสียวแต่มันก็จุกด้วยไง เธออยากให้เขาผ่อนแรงกระแทกลงอีกสักนิด แค่นิดเดียวก็ยังดี

เพราะถ้าเขายังโยกสะโพกสอบด้วยจังหวะรุนแรงแบบนี้เธอได้ตายเพราะหายใจไม่ทันแน่

“จุกแป๊บเดียว เดี๋ยวเธอก็เสียว” คิณณ์ณภัทรพูดเสียงเรียบมองเธอด้วยสายตานิ่ง กระแทกสะโพกสอบของตัวเองด้วยจังหวะที่รุนแรงกว่าเดิมไม่ได้ผ่อนแรงอย่างที่เธอร้องขอ

ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เขาบอกเพราะหลังจากนั้นไม่นานความจุกเสียดและความเจ็บแปล็บที่เคยมีก็ค่อยๆหายไปเหลือแต่ความเสียวซ่านที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งคิณณ์ณภัทรเร่งสะโพกสอบกระแทกด้วยจังหวะที่แรงขึ้นเร็วขึ้นความเสียวซ่านก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น มากจนเธอเก็บเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่

“อ๊ะ อืมมม”

“เสียวแล้วใช่ไหม?”