เกือบ 1 ชั่วโมงที่เขาใช้เวลาอยู่ในครัว เขาเตรียมอาหารให้เธอและลูกอย่างพิถีพิถัน ทุกอย่างช้าแต่เต็มไปด้วยความเอาใจใส่
“จีน่าลองชิมหน่อยสิ ฉันทำให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ” เขายื่นช้อนให้เธอได้ตักซุปฟักทองที่เขาทำเองกับมือ ถ้วยซุปที่วางอยู่ตรงหน้า จิณห์วราน้ำตาแทบไหลโดยไม่รู้ตัว แต่ก็บังคับตัวเองให้ยิ้มรับ ก่อนจะตักซุปเข้าปากไปหนึ่งคำ ตามด้วยคำที่สอง สามและสี่จนหมดถ้วย ทำเอาคนที่ใช้เวลาทำอยู่นานถึงกับยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจที่เห็นเธอชอบ
"อร่อยจริง ๆ เลย ขอบคุณนะคะ ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะทำอาหารพวกนี้เป็น”
"ฉันเป็นนักเรียนนอกนะ เธออย่าลืมสิ ฉันแค่ไม่เคยทำให้เธอได้กินแค่นั้นแหละ แต่ต่อไปฉันจะทำให้กินบ่อย ๆ ทุกอย่างที่เธอชอบสั่งมาได้เลยนะจีน่า"
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริง ๆ คุณก็ทานสิคะ"
ก่อนที่เขาจะตักซุปเข้าปากของตัวเองบ้าง ความใกล้ชิดระหว่างทั้งสองเริ่มมากขึ้น ขณะเดียวกันหัวใจของจิณห์วราก็เต้นแรงทุกครั้
