"โอเค ๆ เกรซจะกลับไปคุยกับพ่อแม่เกรซเอง งั้นคุณก็บอกมาก่อนสิคะว่าใครกันที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้ได้?"
ลภัสวัฒน์หลับตาลงชั่วครู่ สูดหายใจแรงราวกับรวบรวมความกล้า ก่อนจะหันกลับมาจ้องตาเธอตรง ๆ
"จีน่า พอใจเธอหรือยัง?"
เพียงแค่เขาเอ่ยชื่อสั้น ๆ กวินทิตาก็ขมวดคิ้วขึ้นในทันที
"จีน่า… ผู้หญิงคนนั้นเหรอ ผู้หญิงที่คุณเคยบอกว่าไม่สำคัญอะไรเลยนั่นอะนะ?"
"ใช่ เธอคนนั้นแหละ เพราะเขาหายไปฉันเลยเปลี่ยนไปอย่างที่เธอเห็น รู้ความจริงแล้วก็หวังว่าจะเข้าใจนะเกรซ แค่นี้ฉันก็โมโหมากพอแล้ว เธออย่ามาทำให้ฉันโกรธอีกเลย ขอร้องล่ะ" เสียงเขาฟังดูหนักแน่น ดวงตาคมแดงก่ำเต็มไปด้วยแรงกดดันเข้ามาแทนที่อีกครั้ง
"เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว จีน่าหายไปพร้อมกับลูกของฉันและฉันไม่สนอะไรอีกแล้วนอกจากการตามหาพวกเขาให้เจอ"
"ฮะ! ลูกงั้นเหรอ?" กวินทิตาถึงกับร้องเสียงหลง รถถึงกับส่ายไปมาเล็กน้อย มื
