หนึ่งปีต่อมา
(น้องฟ้า ตาปราณกลับถึงคอนโดหรือยังคะ)
“ยังเลยค่ะคุณแม่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” นริศราถามกลับแทบจะทันทีด้วยรู้ดีว่าคุณหญิงป้านมีเรื่องสำคัญจะต้องต่อรองกับลูกชายของท่าน
(รอบนี้ตาปราณไม่ยอมนะคะลูก แถมยังโวยวายใส่แม่ด้วยว่าขโมยตัวหนูฟ้าไปจนไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน)
แกร้ก!
ปัง!
เสียงเปิดและปิดประตูห้องดังๆ บ่งบอกถึงท่าทางไม่สบอารมณ์ของผู้มาใหม่ได้เป็นอย่างดี นริศราหลุบสายตามองเวลาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คแล้วก็รู้ดีว่าปราณเพลิงกลับจากทำงานแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ ตอนนี้พี่ปราณน่าจะกลับมาถึงพอดี เดี๋ยวฟ้าลองคุยดูอีกทีค่ะ”
(โชคดีนะลูก มีอะไรก็โทรมาอย่าทะเลาะกันนะคะ)
“ค่ะคุณแม่”
หลังจากวางสายจากคุณหญิงป้านไม่ถึงสามวินาทีสามีถูกต้องตามกฎหมายก็เปิดประตูห้องทำงานเข้ามาด้วยท่าทางหงุดหงิด
“ยังไงพี่ก็ไม่ให้ฟ้าไปเนปาลกับคุณแม่เด็ดขาด” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จากนั้นก็เดินเข้
