“ฟ้ามีนัดอะไรกับคุณหมอคนนี้เหรอ”
“รักษาไมเกรนค่ะ”
“หืม...อารมณ์ดียี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฟ้าเนี่ยนะเป็นไมเกรน ทำไมพี่ไม่เคยรู้เลย แล้วนี่มาหาหมอแบบไหน ยังไง ต่อไปหมอนัดต้องบอกพี่นะครับ พี่จะได้มาด้วย”
“ใจเย็นๆ ค่ะพี่ปราณ” หญิงสาวยิ้มขำแล้วเล่าต่อ “ฟ้าไม่ได้มาบ่อยขนาดนั้นค่ะ อีกอย่างหากไม่มีอาการที่คุณหมอนัดไม่ต้องมาก็ได้ พี่ปราณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
“ไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไงครับ ถ้าฟ้าเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะอยู่ยังไง พี่อยากดูแลฟ้าให้ดีที่สุดนะ”
คำพูดอ่อนโยนชวนฝันที่หากมีคนผ่านมาได้ยินก็คงเข้าใจว่าทั้งสองเป็นคนรักกัน ทว่าจริงๆ ไม่ใช่อย่างนั้น นริศราก็ตระหนักดีว่านี่เป็นการแสดงความห่วงใยแบบคนคุ้นเคยก็เท่านั้น
“ฟ้ารู้ค่ะ แค่งานที่ทำอยู่พี่ปราณก็ยุ่งจนไม่ได้พักแล้ว เอาเป็นว่าฟ้าจะดูแลตัวเองให้ดีที่ ไม่ให้พี่ปราณต้องเป็นห่วงนะคะ”
ว่าจบก็ใช้ลูกอ้อนเดิมๆ ขยับเข้าไปสวมกอดคนพี่ที่กำลังจับเข็มขัดนิรภั
