เรียนเสร็จเพื่อนทั้งสองก็คะยั้นคะยอให้นริศราไปทานมื้อเที่ยงกับศิลาให้ได้ มากไปกว่านั้นคือเขามายืนรอเธออยู่หน้าห้องตั้งแต่ยังเรียนไม่เสร็จ ส่วนนริศราก็ตกอยู่ในสภาวะหนักใจเพราะยังคิดหาคำพูดที่จะบอกปราณเพลิงไม่ได้
“ไม่ไปได้มั้ย ฉันรับปากเอาไว้แล้วว่าต้องไปช่วยงานพี่ปราณ”
“งานอะไรยะ” ปาวลินแหวใส่ “ช่วงนี้แกนัดกับพี่ปราณบ่อยไปนะ เสาร์ อาทิตย์ดึกดื่นก็บอกว่าทำงาน”
กอบัวถึงกับเสียวสันหลังวาบ ถ้าปาวลินรู้ว่านอกจากทำงานแล้วนิศรากับปราณเพลิงยังมีซัมติงทูเก็ทเตอร์กันด้วยคงจะตกใจจนช็อกไปเลย เรื่องนี้แม้คันปากอยากเมาส์มากแค่ไหนแต่เธอก็มีวุฒิภาวะมากพอ ที่จะไม่เอาเรื่องของคนอื่นมาพูดให้สนุกปาก ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ เรื่องส่วนตัวหากเจ้าตัวอยากบอกก็คงเดินเข้ามาบอกเอง
“ก็มันเป็นงาน อย่างวันนี้ก็ต้องไปช่วยเลือกของขวัญให้คุณหญิงป้าน พี่ปราณบอกตารางงานฉันเอาไว้แล้วว่าว่างแค่วันนี้วันเดียว หรือแกจะไปเลื
