(More than) one night stand: คืนแห่งรัก

ทำไมถึงยังได้รู้สึกว่างเปล่า…ทั้งที่เขามีทุกอย่าง ทำไมเติมเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม…มันยังคงต้องการ… ต้องการไออุ่นจากใครสักคน ตลอดไป ไม่ใช่แค่ค้างคืน… “เพิร์ธคะ” “ว่า” “ไม่สนุกเหรอ” “ก็สนุก? แล้วเราล่ะ อยากกลับยัง” “ไม่เลยค่ะ มินนี่อยากอยู่กับเพิร์ธ” มินนี่สาวน้อยหน้าใส ตากลมโตส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้หนุ่มหล่อตรงหน้าที่เธอมีวาสนาได้เข้าถึงแบบงงๆ “เมื่อไหร่เพื่อนเพิร์ธจะเป่าเค้กซะที มินนี่ยืนแทบไม่ตรงแล้วนะ” ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าของวันเกิดหรือ เหม่เหม เพื่อนร่วมคณะทันตะ สาวหมวยสุดเปรี้ยวผู้ไม่เคยยอมใคร “ไม่รู้” “จะว่าไป มินนี่ก็อยากกลับ กลับห้องเพิร์ธ…” สาวน้อยส่งสายตาเป็นนัยน์บอกความต้องการของตนเอง เพิร์ธยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มขณะจ้องสาวสวยตรงหน้า เธอก็ถูกใจดีแต่ก็ไม่มากพอ ไม่มากพอที่จะลดตัวไปทำเรื่องอย่างว่า เพิร์ธกำลังนั่งอยู่ในงานปาร์ตี้ที่เขาไม่ได้อินนักแต่ก็ไม่เคยปฏิเสธเวลาเพื่อนชวนเพราะเขาแค่อยากออกมานั่งดื่มแล้วก็อ่อยผู้หญิงเล่นตามสไตล์หนุ่มหน้าตาดี มีการศึกษา บ้านรวย งานวันนี้ถูกจัดขึ้นที่คอนโดหรูของเจ้าของวันเกิดที่ตอนนี้สนุกกว่าใครในงาน เพิร์ธนั่งจิบเหล้าขณะนั่งมองแขกในงานดื่มและเต้นอย่างสนุกโดยไม่ได้สนใจมินนี่แม้แต่น้อย เสียงเพลงดังแบบไม่เกรงใจใคร เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่จำกัด ควันบุหรี่ลอยคละคลุ้งจนเหมือนหมอกควัน จริงๆ เขาควรจะเลิกมางานบ้าๆ นี่ได้แล้วถ้าไม่อยากตายผ่อนส่ง แต่จะว่าไป…ตายๆ ไปก็น่าจะดี น่าจะสนุกกว่าตอนมีชีวิตอยู่ เสียงเพลงดังขึ้นไม่ขาดสายพร้อมกับเสียงแหกปากร้องเพลงของคนในงาน เมื่อหนุ่มหล่อไม่สนใจ มินนี่ก็ลุกขึ้นเต้นต่อหน้าเขา เธอน่าจะเมาได้ที่เพราะกำลังเคลื่อนไหวร่างกายอย่างยั่วยวนขณะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม …แค่เขาพูดดีเข้าหน่อยเธอก็ตามเขาไม่ปล่อย เพิร์ธดื่มเหล้าจนหมดก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วลุกเดินไปทางมินนี่ มินนี่ยิ้มรอต้อนรับแต่ทว่าเขาก็เดินเลยไปหาเหม่เหม “เมื่อไหร่จะเป่าเค้ก” เพิร์ธถามคนเมา “รอน้องสาวฉันก่อนย่ะ” “จะกลับแล้วนะ” “แป๊บเดียว จะถึงแล้ว “ เหม่เหมเอ่ยทั้งที่ยืนเซ “นั่นไงมาแล้ว” “อิง!!! น้องสาวฉันมาแล้วจ่ะ ทุกคน เอ้าฉลอง” “ก็ฉลองนานแล้วป่ะ” หญิงสาวที่ยืนประกบเจ้าของวันเกิดโพล่งขึ้น “เออน่า อันนั้นซ้อม อันนี้ของจริง” เมื่อเหม่เหมร้องเรียกน้องสาว เพิร์ธก็หันมองตามไป เขาเห็นเด็กสาวนักศึกษาผมยาว หน้าขาวใสสว่างท่ามกลางแสงไฟสลัว รอยยิ้มกว้างนั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอโดดเด่นออกมา เธอกำลังเดินเข้ามา เข้ามาใกล้ๆ แล้วเธอก็เดินเลยเขาไปกอดเหม่เหม “ขอโทษนะเหม่ วันนี้เลิกเรียนเลท รถก็โคตรติด” เด็กสาวเอ่ยเสียงใส ไม่น่าเชื่อว่านี่คือรอยยิ้มของคนที่เพิ่งเลิกเรียนและฝ่ารถติดมา รถที่ว่าติดทำลายความสดใสของเธอไม่ได้เลย “น้องอิงไปเอาเค้กมา” เพื่อนเหม่เหมบอกเด็กสาวที่เพิ่งมาใหม่ แล้วเธอก็เดินตามไป ผ่านเขาไปแบบที่ไม่สนใจอีกครั้ง เพิร์ธได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ตอนที่เธอเดินผ่าน มันหอมดี หอมจนเขา…อยากได้…กลิ่นอีกครั้ง “เพิร์ธคะ” มินนี่เข้ามาควงแขน “ใกล้จะได้กลับแล้วนะคะ ดีใจไหม” มินนี่พูดแล้วใช้นิ้วไล่ไปที่คอเสื้อของชายหนุ่ม “…เพิร์ธยังอยากอยู่ต่อ” “ทำไมล่ะคะ” “ยังสนุกอยู่” เขาตอบเสียงเรียบก่อนจะมองหาเด็กสาวคนนั้น คนที่กำลังเดินมาพร้อมกับเค้กก้อนโต เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูเหม่เหมดังขึ้น ทุกคนร่วมร้องเพลงยกเว้นเขา เขาไม่ได้อยากร้องเพลง เขาไม่ได้อินกับงานวันเกิดเลยสักนิด เขาแค่อยากได้เธอ…อยากได้คนที่ถือเค้ก