ตอนที่ 6 เพ้อ

1283 คำ

ร่างบางบิดตัวไปมาใต้ผ้าห่มสีขาวสะอาดภายในห้องที่มีแสงแดดส่องมาจากม่านบังตา ทำไมร่างกายถึงได้ปวดขนาดนี้นะ เมื่อคืนไปทำอะไรมา เมื่อคืนไปทำอะไรมา? อิงลืมตาขึ้นก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง ผ้าห่มร่วงหล่นลงมากองที่เอวเธอถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น “เหี้ยอิง เสียซิงจนได้” อิงเอามือกุมหัวเพราะเธอสัญญากับตัวเองว่าจะรักษาพรหมจรรย์จนถึงอายุยี่สิบห้าแต่ตอนนี้แค่ยี่สิบเอง ไฟไวจริงๆ นะแม่คุณ…อิงแซะตัวเอง แต่ก็อย่างว่าเนอะ ผู้ชายคนเมื่อคืนมันเกินต้านจริงๆ ว่าแต่…ผู้ชายคนนั้น…อยู่ไหน? อยู่ในห้องนี้หรือเปล่านะ อิงเอาผ้าห่มขึ้นห่อตัวไว้ก่อนจะย่องไปหยิบเสื้อผ้าของตนเองที่ถูกแขวนไว้อย่างดีที่ราวสำหรับเตรียมเสื้อผ้า ชุดชั้นในกับกกน ถูกพับวางไว้อย่างดีที่ชั้นวาง อิงเดินไปคว้าเสื้อผ้าทั้งหมดก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วเริ่มแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วอิงก็เดินมาล้างหน้าล้างตาที่หน้ากระจกก่อนจะเห็นกระดาษโน้ตแปะไว้ “ไปเรียนนะ…บาย” บาย? โอเคบาย “โอเค บาย หวังว่าจะไม่เจอกันอีก” อิงถอนหายใจก่อนจะเดินลากผ้าห่มออกมาพับเก็บอย่างเรียบร้อยบนเตียงจากนั้นอิงก็มองหาโทรศัพท์ของตนเอง เธอจำได้ว่าเธอห้อยกระเป๋าใส่โทรศัพท์ตลอดเวลาที่เธอเมา เขาน่าจะถอดมันออกตอนที่ถอดเสื้อผ้า …อิงรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน… ตอนที่เขาถอดเสื้อตัวเองออกอย่างเร่าร้อน หยุด!!! อิงเดินออกมาจากห้องนอนแล้วก็เดินไปที่โซฟา จะว่าไปห้องของเขานั้นก็สะอาดและเป็นระเบียบมาก มากกว่าห้องเธอเสียอีก ของทุกอย่างถูกจัดเข้าที่ ฝุ่นแทบไม่มี หมอนอิงที่โซฟาถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบดูไม่ออกเลยว่าเมื่อคืนทั้งสองใช้โซฟานี้เป็นสนามรักแทบทั้งคืน แล้วอิงก็เจอมันวางอยู่ที่โต๊ะกลางหน้าโซฟา อิงรีบไปคว้ามันขึ้นมาดู แบตโทรศัพท์เกือบหมดแต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือ “บ่ายสอง” นี่เราหลับเป็นตายขนาดนี้เลยเหรอ อิงที่เห็นแบบนั้นก็รีบเผ่นออกจากห้องทันที เธอรีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์ที่จำได้รางๆ ว่าเมื่อคืนทั้งสองเข้ามาแล้วก็จูบกันก่อนที่เขาจะกดลิฟต์ขึ้นมาชั้นบนสุด ใช่! เขาอยู่คอนโดเดียวกับเหม่เหม โอ้ยยยยย โลกจะกลมไปไหน… อิงกดลิฟต์ไปที่ชั้นของเหม่เหมแล้วก็โทรหาพี่สาวทันที “เหม่ อยู่ห้องไหม” (อยู่อะไรค้าาา มาเรียนค่า มีเรียน) “ยอมใจจริง ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่” (กายละเอียดไม่ฟื้นแต่ต้องเอากายหยาบมาเรียน) “อิงลืมกระเป๋าไว้ห้องเหม่ ขอเข้าไปเอานะ” (เมื่อคืนอิงไปไหน ทำไมลืมกระเป๋า?) “อิงเมามาก เลยกลับไปก่อน ห้องเหม่คนเยอะ” (โอเค แล้ววันนี้ไม่มีเรียนเหรอ) “ไม่มี” (งั้นอยู่รอเหม่ก่อน เดี๋ยวเย็นนี้ไปหาอะไรกินกัน) “….ก็ได้” อิงวางสายไปก่อนจะกดรหัสและสแกนนิ้วเปิดประตูห้องเหม่เข้าไป สภาพห้องตอนนี้เรียกได้ว่าสะอาดราวกับไม่เคยผ่านการจัดปาร์ตี้มาก่อนก็คงเป็นฝีมือแม่บ้านรับจ้างเจ้าประจำอีกตามเคย จะว่าไปอิงก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่เมื่อคืน แถมยังง่วงตาแทบปิด ว่าแล้วอิงก็เข้าไปในห้องนอนแขกที่เธอมักมาค้างเป็นประจำจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำทันที เมื่ออาบเสร็จแล้วเธอก็มายืนแปรงฟันหน้ากระจกเหนืออ่างล้างหน้าหินอ่อน แล้วภาพความทรงจำเมื่อคืนระหว่างเธอกับเขาก็ลอยเข้ามา เกือบไปแล้ว เกือบเสียซิงในห้องน้ำแล้วเมื่อคืน ดีที่มีคนมาขัดจังหวะเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงหน้ามืดตามัว… ยิ่งได้เห็นร่องรอยที่เขาฝากไว้ตามร่างกายยิ่งตอกย้ำว่าเมื่อคืนมันเกิดขึ้นจริง…. พอๆ เลิกคิดถึงคนเมื่อคืนเสียที ดูก็รู้ว่าเขาว่าต้องการอะไร เราห้ามหวั่นไหวกับผู้ชายที่ได้กันแล้วเด็ดขาด….แม้เขาจะน่าหวั่นไหวมากแค่ไหนก็เถอะ อิงเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อแต่งตัวก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียง เธอหลับตาลงเพื่อหวังจะนอน…แต่ผู้ชายคนเมื่อคืนก็ทำให้เธออยากใส่ใจไม่น้อย ทั้งรอยยิ้ม หน้าตา หุ่น ลีลา ฮืออออออ เด็ดจัง อิงลืมตาขึ้นก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเข้าไปหน้าอินสตาแกรมของพี่สาวจากนั้นก็ไล่หาเพื่อนที่เหม่เหมติดตามอยู่ ให้ตายเถอะเหม่เหมติดตามอยู่สามพันกว่าคนจะหาเจอไหมเนี่ย แต่แล้วอิงก็นึกออกว่าเคยเห็นเหม่เหมอัพรูปกับแก๊งเพื่อนๆ อิงไถหน้าจอเพื่อหารูปชายหนุ่มคนนั้น คนที่แทนตัวเองว่า เพิร์ธ ฮือออ ชื่อน่าหลงจัง …. อิงไถหน้าจอไปสักพักก็เห็นรูปที่น่าจะพอเป็นเบาะแส รูปรวมแก๊งนักศึกษาทันตะในชุดฝึกงาน แล้วก็มีเขาอยู่ในนั้น ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเรียนทันตะ ทรงไม่ได้เลย… ทรงเขามันแบดเกินไป…เขาเหมาะกับเป็นนายแบบขายหุ่นอะไรแบบนั้นมากกว่า.. แต่จะว่าไปพี่สาวเราเองก็ใช่ย่อย…ก็ยังเรียนทันตะได้เลย… ในรูปนั้นเหม่เหมแท็กชื่ออินสตาแกรมเขาด้วย อิงกดเข้าไปดู โชคดีที่เขาเปิดเป็นสาธารณะ ทำให้เธอได้เห็นรูปที่เขาลงซึ่งส่วนใหญ่เป็นรูปแมว มีรูปเขาแค่สองรูปเท่านั้น ขาวดำด้วย น่าจะถ่ายจากกล้องฟิล์ม ฮือออออ ขนาดเห็นแค่นี้ก็รู้ว่างานดี ยิ่งเห็น อิงก็ยิ่งรู้สึกวูบวาบในท้อง ไม่อยากเชื่อว่าหนุ่มงานดีคนนี้จะเป็นคนที่เคลื่อนไหวบนตัวเธอ อีกทั้งเสียงครางคำรามของเขาตอนใกล้เสร็จยังฝังอยู่ในทุกโสตประสาท “บ้าๆๆๆๆ” แม้จะรู้สึกเขินอายแต่อิงก็ชอบไม่น้อยที่ได้มีอะไรกับเขา... อิงไล่ดูรูปไปเรื่อยๆ เพื่อสืบหาว่าสาวคนไหนจะมีวาสนาได้ควงแขนเขา…แต่หายังไงก็ไม่มีรูปผู้หญิงสักคน….อย่างน้อยเราก็คงไม่ได้นอนกับแฟนคนอื่น… หรือเราจะพอมีหวัง… “อย่า ไป คิด อะไรเกินกว่าวันไนท์สแตนด์นะอิง จบคือจบ” อิงเตือนสติตัวเอง คงมีแต่เธอคนเดียวที่เพ้อ… แต่เดี๋ยวนะ นี่เราได้ผู้ชายคนเดียวกับมินนี่เหรอเปล่า? อิงเริ่มจำได้แล้วว่าเมื่อคืน มินนี่หอมแก้มเพิร์ธ แล้วถ้ามินนี่รู้ล่ะ… เมื่อได้สติอิงก็ชักกลัว เพิร์ธจะเอาเรื่องอิงไปพูดไหมนะ เขาจะบอกเหม่เหมไหมนะว่าได้น้องสาวเธอแล้ว …แต่จะว่าไปถ้าคนรู้ว่าได้กับเขาก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน เขาออกจะฮ็อต “ยัยบ้า ยัยอิง หยุดคิดอะไรแบบนั้น เดี๋ยวนี้!!!!” “เราต้องไม่เจอเขาอีกแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเจอกันอีก” แล้วอิงตัดใจหยุดดูรูปของเขา...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more