เพิร์ธโผเข้าไปจูบอิงทันทีที่เธอเข้ามาในห้อง
แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่เขาไม่เจอเธอ เขาแทบขาดใจ การต้องเห็นเธอจากไกลๆ แต่เข้าไปกอดไม่ได้มันโคตรทรมาน
เขาโหยหาเธอเหลือเกิน
“เพิร์ธ”
ทั้งสองละออกจากกัน อิงหายใจหอบถี่จากจูบเมื่อสักครู่ที่ดูเหมือนว่าเขาจะเอาลมออกจากปอดเธอจนหมด แต่ก่อนที่มันจะไปกันใหญ่เธอต้องบอกบางอย่างให้เขารู้
“อิงเป็นเมนส์”
“ไม่เป็นไร เพิร์ธไม่ถือ” เพิร์ธไม่แคร์ เขาเข้าไปจูบเธออีกครั้งซึ่งเธอก็จูบตอบอย่างต้องการเช่นกัน แต่พอเขาจะล้วงเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาเธอก็ไม่กล้าปล่อยให้มันเกิดขึ้น
อิงผลักอกเขาออกอย่างเบามือ ไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอไม่อยากเอากับเขา
“พ…เพิร์ธ คือวันนี้วันแรก อิงปวดท้อง”
“ปวดท้องเหรอ?”
อิงพยักหน้าน้อยๆ อย่างน่าสงสาร เพิร์ธที่เห็นแบบนั้นก็ยอมหยุดแต่โดยดี
“ไปนั่งก่อนนะ เดี๋ยวเพิร์ธเอากระเป๋าน้ำร้อนกับยามาให้”
“ขอบคุณนะคะ”
อิงส่งยิ้มอย่างขอบคุณไปให้แฟนหนุ่ม
