(ว่าไงลูกรัก)
“ผมจะโทรมาขอของขวัญวันเกิดครับ” เพิร์ธพูดใส่สายโทรศัพท์
(ว่ามาเลย พ่อน่ะมีความสุขมากเวลาเพิร์ธขออะไรจากพ่อ ว่ามาลูกอยากได้อะไร) บิดาของเพิร์ธถามอย่างเบิกบาน
“ไล่นักศึกษาสองคนออกจากมหาลัย”
(เพิร์ธ!!!) บิดาตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นลูกชายเป็นแบบนี้มาก่อน
(ใครมันทำอะไรลูก บอกพ่อมา พ่อจะจัดการให้เอง)
บิดารับรู้ได้ในทันทีว่าไม่ปกติ คนแบบลูกชายเขาไม่เคยรังแกใครก่อน
“ไม่ได้ทำผม แต่ทำแฟนผม”
(แฟน? ฮ่าๆๆๆ ลูกชายพ่อมีแฟนแล้วเหรอ น่ายินดีอะไรขนาดนี้ ว่าแต่ลูกแน่ใจแล้วใช่ไหม)
“แน่ใจครับ”
(ลูกจะได้ตามคำขอนั้น)
“ขอบคุณครับ” แล้วเพิร์ธก็วางสายไป
รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏขึ้นเพราะความพอใจ
ชีวิตเขามันง่ายแบบนี้แหละ เขาพร้อมจะเสียคนได้ตลอดเวลาโดยมีพ่อแม่เป็นผู้สนับสนุน…
เมื่อสมหวังตามปรารถนาแล้วเพิร์ธก็เดินเข้าไปในห้องเรียนอย่างสบายใจ
.
.
.
“เจ ฟรัง ไปกินข้าวกัน” อิงชวนเพื่อนทั้งสอง ทว่า
