พี่ชายสายรุก

ต้องปรับตัว

ตอนที่ 2

ภาระที่ผู้เป็นมารดาโยนให้ จนอาเธอร์ต้องรู้สึกอึดอัด ช่วงนี้เขาไม่อยากดูแลใครทั้งนั้น เพราะยังคงจมอยู่กับความเจ็บปวดจากรักครั้งเก่า และเธอก็เข้ามาในชีวิตของเขาในฐานะของ ‘น้องสาว’ ซึ่งเป็นสถานะที่เขาไม่มีวันก้าวข้ามไปได้

“เอ่อ... หนูมุก พรุ่งนี้หนูก็ไปโรงเรียนกับพี่เค้าน่ะ ป้าอยากให้เราสองคนสนิทกันไว้ อาเธอร์พรุ่งนี้เช้ารอน้องไปโรงเรียนด้วยนะ” คุณอิสรีย์หันมาบอกเด็กสาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมาบอกลูกชายเพื่อเป็นการย้ำเตือนหน้าที่ของเขา

มุกดารินทร์พยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่ก็อดรู้สึกอึดอัดไม่ได้กับท่าทีเย็นชาของอาเธอร์ เขาดูเหมือนคนละคนกับที่มารดาของเธอเคยเล่าให้ฟังเมื่อสองสามปีที่แล้ว

อาเธอร์พยักหน้าให้ผู้เป็นมารดาแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะส่งสายตาที่มองมาที่มุกดารินทร์เป็นครั้งสุดท้ายแล้วหันหลังเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบ ๆ ทิ้งให้เด็กสาวยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมความรู้สึกประหม่า และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่มุกได้รู้จักกับอาเธอร์ลูกชายของคุณอิสรีย์และคุณอาเธอร์อย่างเป็นทางการ สมัยตอนที่เธอยังเด็ก มารดาของเธอแวะมาเยี่ยมคุณอิสรีย์เพื่อนสนิทก็จะกลับไปเล่าเรื่องราวความน่ารักหล่อเหลาของอาเธอร์ให้เธอฟังเสมอ จนมุกดารินทร์อยากเจออาเธอร์ แต่ก็ไม่มีโอกาสเลยสักครั้ง กระทั้งแม่และพ่อของเธอได้จากไป

คุณอิสรีย์พามุกดารินทร์เดินนำชมไปรอบๆ คฤหาสน์อันโออ่ากว้างขวาง เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนดูหรูหราและมีราคา มุกดารินทร์รู้สึกราวกับตนเองอยู่ในความฝัน ราวกับไม่อยากเชื่อว่าภาพตรงหน้าคือความจริง พลันภาพบ้านไม้หลังเล็กๆ ในชนบทที่เธอจากมาก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิด

ความหรูหราโอ่อ่าของคฤหาสน์หลังนี้ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหวจากบ้านหลังเล็ก ๆ ที่เธอคุ้นเคยตลอดสิบหกปีที่ผ่านมา มุกดารินทร์ไม่เคยคาดคิดเลยว่าชีวิตจะต้องพลิกผัน พลัดพรากจากอ้อมอกบิดามารดา มาอาศัยอยู่ในสถานที่ที่หรูหราเช่นนี้ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวด้วยความรู้สึกหลากหลาย และแฝงไว้ด้วยความอ้างว้างอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ห้องนี้เป็นห้องนั่งเล่นนะจ๊ะ ส่วนห้องรับแขกจะอยู่ฝากนู้น ถ้าหนูอยากมานั่งอ่านหนังสือก็มาใช้ห้องนี้ได้เลย” คุณอิสรีย์อธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเป็นกันเอง เธอต้องการให้มุกดารินทร์รู้สึกคุ้นเคยและเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่โดยเร็วที่สุด

เด็กสาวพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม เธอรู้สึกอุ่นใจกับความเมตตาของเพื่อนแม่คนนี้ แม้ภายในใจจะยังคงมีร่องรอยของความโศกเศร้าอยู่บ้าง แต่ความเอื้ออาทรที่ได้รับก็ช่วยปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำของเธอได้เป็นอย่างดี

“คุณอาเธอร์ จะเดินทางไปๆ มาๆ ระหว่างอังกฤษกับไทยอยู่เป็นประจำ ช่วงนี้หนูอาจจะยังไม่ได้เจอเค้า” คุณอิสรีย์เล่าถึงสามีชาวต่างชาติของเธอ นักธุรกิจสูงวัยผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ร่วมกับเธอ

“แต่ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ คุณอาเธอร์เค้าใจดี”

โถงทางเดินภายในคฤหาสน์หลังงามถูกประดับประดาด้วยภาพวาดราคาแพง มุกดารินทร์พยายามซึมซับทุกรายละเอียด เธอรู้ดีว่านี่คือโอกาสครั้งใหม่ในชีวิต โอกาสที่จะได้เริ่มต้นอีกครั้ง แม้จะต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกอ้างว้าง แต่เธอก็พร้อมที่จะปรับตัว และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน