ลำนำไพรไฟสวรรค์
ตอน เล่นน้ำในลำธารใส
ยามเช้ามืด ดาวเหนือส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้า
พรานหนุ่มตัวสูงแบกเป้สะพายไว้ด้านหน้า ด้านหลังสะพายปืนและย่าม
เด็กสาวเดินจับมือใหญ่ที่จูงเธอเดินฝ่าความมืดสลัวลัดเลาะลงไปตามเนินเขา มืออีกข้างถือคบเพลิงชูไปด้านหน้า
"เข็ดรึยัง คราวหน้าจะตามมาอีกไหม" พ่อเอ่ยจบก็แอบหัวเราะเบาๆ
"ไม่เข็ด แค่เหนื่อยมาก คราวหน้าหนูไม่มาแล้ว" เด็กสาวตอบ
ทั้งสองเดินมุ่งทิศเหนือราวสองชั่วโมงกว่าๆ ฟ้าก็สางพอดี หมอกขาวยามเช้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ อากาศเย็นยะเยือกจนฟันมยุรีขบกันดังกึก! ๆ
"อดทนอีกนิดลูก จะถึงบ้านแล้ว" พรานหนุ่มจับหัวเด็กสาวและเอ่ยบอก มือใหญ่ของเค้านั้นร้อนผ่าว ให้ความอบอุ่นบนกระหม่อมน้อยได้ดีทีเดียว
"วันนี้เราเอาเนื้อไปขายใช่ไหมคะ" มยุรีเงยหน้าเอ่ยถามพ่อ
"เอ ว่าจะให้พี่มนูญเอาไปนะ" มนัสตอบ
"แต่หนูอยากไปเที่ยวในเมืองบ้าง เราไปกันสองคนนะคะ" เด็กหญิงเขย่าแขนพ่อ
"อื่ม!
